Ο φίλος Μιχάλης, είναι ένας ριζοσπάστης αριστερός τόσο που να μοιάζει νεοφιλελεύθερος. Εκτιμώ τη σκέψη και την παρρησία του. Αναρτώ, λοιπόν, τούτο το πόνημά του, ελπίζοντας στη διάδοση-διάσωσή του:

ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ

Κάπως έτσι τα είπα το Σαββάτο το απόγευμα…

Μιχάλης Γ. Τριανταφυλλίδης

Από την προηγούμενη συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής ως τη σημερινή, πέρασε χρόνος πολύς και είναι κακό να δημιουργούνται τέτοια κενά στην επικοινωνίας μας.

Δεν είναι απλώς θέμα λειτουργίας της Δημοκρατίας στο κόμμα, είναι πρόβλημα ουσίας, γιατί με τον τρόπο αυτό έχουμε την δυνατότητα να βρεθούν πιο κοντά οι απόψεις μας, να διαμορφώνουμε συνθήκες μιας ευρύτερης όσμωσης.

Πέρασαν πάρα πολλά χρόνια από τότε που η, ανανεωτική τουλάχιστον, Αριστερά συνειδητοποίησε ότι δεν μπορεί να επιμένει στις γενικότητες περί την πολιτική έκφραση των ταπεινών και καταφρονημένων. Αυτό, από μόνο του, την αποστεώνει και, από δύναμη που εκφράζει και προτάσσει το καινούργιο και λυτρωτικό στην κοινωνία, την μετατρέπει σε ουραγό και θρησκόληπτο απολογητή.

Ιδίως δε σήμερα, στη δεύτερη δεκαετία του 21 αιώνα, όπου τα στρώματα αυτά διεκδικούν να τα εκφράζουν, σχεδόν κατ' αποκλειστικότητα, δυνάμεις του ευρύτερου φάσματος, από τη χρυσή αυγή μέχρι το συριζα, δεν θα έπρεπε να επιμένουμε σε τούτην την αγκύλωση.

Απ’ αυτό να μπορούσαμε ν’ απαγκιστρωθούμε και, με πιο πολλές σημαντικές προτάσεις και ιδέες, θα μπορούσαμε να συνεισφέρουμε στο ξεπέρασμα της σημερινής κρίσης.

Δυστυχώς, μας χαρακτηρίζει μια βαθιά ανεπάρκεια, όχι μόνο στην κατανόηση αλλά και στην παραγωγή των καινούριων ιδεών και αυτό θα έπρεπε να το κοιτάξουμε γιατί δεν βοηθάει.

Η κοινωνία αγωνιά πότε επιτέλους θα τελειώνει αυτό το σύρεν κι έλα των συνομιλιών ή "όπως αλλιώς θέλετε πέστε τις", με τους εκπροσώπους των δανειστών, αντίς να σκεφτόμαστε και να σχεδιάζουμε το τι έχουμε να πούμε και να πράξουμε για το αύριο.

Να παραδεχθούμε τις αμετροέπειες μας, τα σφάλματα και τα κενά της πολιτικής μας πρότασης. Δεν είναι κακό να μην τα γνωρίζουμε, είναι όμως πολύ κακό να κρύβεις την άγνοιά σου, δηλ. να κρύβεσαι πίσω από το δάχτυλό σου. Μόνο ένας κουμουνιστοφέρων σύμβουλος, expert όπως το λέμε και το νοιώθει και τούτος καλύτερα, στα Ελληνικά, μπορεί να είναι τόσο σίγουρος γι΄αυτό που λέει, όσο και οι δικοί μας εκπρόσωποι, εν γνώσει τους φυσικά, για τα κενά, τα παροράματα και τις παραλήψεις.

Ναι αύριο πρέπει να μειώσουμε το κόστος αυτό του κράτους και κανείς εν γένει δεν τα καταφέρεται εναντίον των Δημοσίων Υπαλλήλων. Εναντίον της άθλιας αυτής δομής, που γεννά ρεμούλα και ασυδοσία, καταφερόμαστε και λέμε πως πρέπει να διαλυθεί.

Πώς να το κάνουμε δηλαδή, ένα σύγχρονο κράτος δεν χρειάζεται Ο.Σ.Κ., δεν χρειάζεται Ο.Ε.Κ., δεν χρειάζεται Ο.Π.Ε. και άλλες δομές υβριδικές που φτιάχτηκαν για να συντηρούν τη διαφθορά και μόνον αυτή.

Και φυσικά συγχωνεύσεις, που δεν λιγοστεύουν το κόστος, επειδή όλοι βολεύονται με τα άθλια, για το σήμερα πλέον, «κεκτημένα», δε σημαίνουν τίποτε απολύτως.

Δεν χρειάζεται να υπερασπιζόμαστε την αθλιότητα της απεργιακής κινητοποίησης των δικαστών, που διασκόρπισαν στους πέντε ανέμους το κύρος του θεσμού της δικαιοσύνης, απεργώντας και ευρισκόμενοι εν αδίκω.

Και θα έπρεπε να γνωρίζει καλά, όποιος σχεδιάζει να τους μοιράσει τα αναδρομικά από την επερχόμενη δόση των δανεικών, πως εκεί θα βρεθεί απέναντι σε ολόκληρη την Ελληνική κοινωνία. Από παροχές με δανεικά την πατήσαμε, δε θα συνεχίσουμε…..

Οι συνθήκες όμως είναι όντως δύσκολες, περισσότερο από το κανονικό, αλλά κάποια στιγμή πρέπει να μιλήσουμε για το αύριο. Δεν αρκεί η απλή διαπίστωση, η προτροπή, ν’ αναπτυχθεί για παράδειγμα ο πρωτογενής τομέας.

Με ποιους αγρότες και με ποιο σχέδιο? Αυτό της αθλιότητας των σχεδίων βελτίωσης, που επιμένει ακόμη το Υπουργείο Γεωργίας, σε συνθήκες πλήρους διάλυσης, που μας καταπλακώνει όλους η φοβέρα?

Η κοινωνία θα μιλά σε πολύ λίγο καιρό μιάν άλλη γλώσσα που θα αρμόζει στις νέες συνθήκες, θα εκφέρει έναν άλλο λόγο πολύ πιο ορθολογικό και ορθοτομούντα.

Η ανανεωτική αριστερά έχει την υποχρέωση να τον βρει και να τον προτείνει. Εχει την υποχρέωση να δώσει τη μάχη για να σταθούν όρθια τα μυαλά μας για να μπορέσει να ορθοποδίσει και η κοινωνία. Να κρατήσουμε την ορθολογική σκέψη όσο γίνεται άθικτη από τη λαίλαπα της αμετροέπειας και της ανοησίας.

Είναι δικό μας χρέος και πρέπει να το εκπληρώσουμε στο ακέραιο.
Αυτό εξ άλλου είναι και το στοιχείο που θα πρέπει να κάνει διακριτή την παρουσία μας στο σημερινό κυβερνητικό σχήμα. Είναι ο λόγος που ο Φ. Κουβέλης πρέπει να απαιτήσει να συναντηθεί με τη γερμανίδα καγκελάριο διότι θα εκφράσει το λόγο της εγγύησης για την πορεία αυτής της κυβερνησης….