Για όσους ενδιαφέρονται.   

 Στον πρόναο του Ναού του Απόλλωνος στους Δελφούς, ανεγράφοντο τα δύο περίφημα Δελφικά παραγγέλματα, "ΓΝΩΘΙ ΣΑΥΤΟΝ" και "ΜΗΔΕΝ ΑΓΑΝ", εκατέρωθεν του ιερού γράμματος "Ε".

Τα Δελφικά αυτά παραγγέλματα, μαζί με άλλα 145 ακόμη, 147 συνολικά, ήταν οι υποθήκες που παρέδωσαν οι Επτά Σοφοί στις επερχόμενες γενιές, "ωφελήματα ανθρώποις ες βίον".

Παυσανίας, "Ελλάδος Περιήγησις", βιβλ. 10 ("Φωκικά"), κεφ. 24, §1, 1-13: Εν δε τω προνάω τω εν Δελφοίς γεγραμμένα εστίν ωφελήματα ανθρώποις ες βίον, εγράφη δε υπό ανδρών ους γενέσθαι σοφούς λέγουσιν Έλληνες. Ούτοι δε ήσαν εκ μεν Ιωνίας Θαλής τε Μιλήσιος και Πριηνεύς Βίας, Αιολέων δε των εν Λέσβωι Πιττακός Μυτιληναίος, εκ δε Δωριέων των εν τη Ασία Κλεόβουλος Λίνδιος, και Αθηναίός τε Σόλων και Σπαρτιάτης Χίλων· τον δε έβδομον Πλάτων ο Αρίστωνος αντί Περιάνδρου του Κυψέλου Μύσωνα κατείλοχε τον Χηνέα· κώμη δε εν τη Οίτη τω όρει ωκούντο αι Χήναι. Ούτοι ουν οι άνδρες αφικόμενοι ες Δελφούς ανέθεσαν τω Απόλλωνι τα αδόμενα Γνώθι σαυτόν και Μηδέν άγαν.
Ιωάννης Στοβαίος, "Ανθολόγιον", βιβλ. 3, κεφ. 1, §173:
Σωσιάδου των επτά σοφών υποθήκαι.

Τα παραθέτω αυτούσια:

Έπου Θεώ (ακολούθα τον θεό)
Νόμω πείθου (πειθάρχησε στο νόμο)
Θεούς σέβου (σεβάσου τους θεούς)
Γονείς σέβου (σεβάσου τους γονείς σου)
Ηττώ υπέρ δικαίου (να καταβάλλλεσαι για το δίκιο)
Γνώθι μαθών (γνώρισε από τις εμπειρίες σου)
Ακούσας νόει (κατανόησε αφού προσέξεις)
Σαυτόν ίσχε (συγκράτησε τον εαυτό σου)
Φρόνει θνητά (σκέψου ως θνητός)
Εστίαν τιμά (να τιμάς το σπίτι σου)
Άρχε σεαυτού (να αυτοκυριαρχείσαι)
Φίλους βοήθει (βοήθα τους φίλους σου)
Θυμού κράτει (συγκράτησε το θυμό σου)
Φρόνησιν άσκει (Να λειτουργείς με φρόνηση)
Πρόνοιαν τίμα (να είσαι προνοητικός)
Όρκω μή χρώ (μην ορκίζεσαι)
Φιλίαν αγάπαν (τίμα τη φιλία)
Παιδείας αντέχου (άντεξε την εκπαίδευσή σου)
Δόξαν δίωκε (μάθε κι άλλες απόψεις)
Σοφίαν ζήτει (γύρεψε τη σοφία)
Καλόν εύ λέγε (έχε πάντα έναν καλό λόγο)
ψέγε μηδένα (κανέναν μη κατηγορείς)
Επαίνει αρετήν (να επαινείς την αρετή)

Πράττε δίκαια (να είσαι δίκαιος)
Φίλοις ευνόει (να βοηθάς τους φίλους σου)
Εχθρούς αμύνου (να προφλάσσεσαι από τους εχθρούς σου)
Ευγένειαν άσκει (να έισαι ευγενικός)
Κακίας απέχου (να απέχεις από κακίες)
Κοινός γίνου (να είσαι κοινωνικός)
Ίδια φύλαττε (προστάτευε ό,τι είναι δικό σου)
Αλλοτρίων απέχου (μην ασχολείσαι με τους άλλους)
Εύφημος ίσθι (να είσαι ήπιος)
Άκουε πάντα (πάντα να ακούς)

Μηδέν άγαν (μην υπερβάλλεις)
Φίλω χαρίζου (να είσαι διαθέσιμος στο φίλο)
Ύβριν μίσει (να μισείς την ύβρη)
Χρόνου φείδου (μη σπαταλάς το χρόνο) 

Όρα το μέλλον (σκέψου το μέλλον σου)
Ικέτας αιδού (σεβάσου τους ικέτες)
Υιούς παίδευε (δίδαξε τα παιδιά σου)
Έχων χαρίζου (χάριζε όταν έχεις)
Δόλου φοβού (Να φοβάσε τον δόλο)
Ευλόγει πάντας (λέγε καλό για όλους)
Φιλόσοφος γίνου (γίνε φιλόσοφος)
Όσια κρίνε (δίκαια να κρίνεις)
Γνούς πράττε (πράττε με επίγνωση)
Φόνου απέχου (μη σκοτώσεις)
Εύχου δυνατά (ευχήσου με όλη σου τη δύναμη)
Σοφοίς χρώ (συναναστρέψου με σοφούς)
Ήθος δοκίμαζε (επιδοκίμαζε το ήθος)
Λαβών απόδας (επέστρεψε ότι πάρεις)
Υφορώ μηδένα (μην είσαι καχύποπτος)
Τέχνη χρώ (άσκησε την τέχνη)
Ό μέλλεις δός (φρόντισε των άλλων την ανάγκη)
Ευεργεσίας τίμα (τίμα τους ευεργέτες σου)
Φθόνει μηδενί (κανέναν μη ζηλεύεις)
Φυλακή πρόσεχε (μην παρανομείς)
Ελπίδα αίνει (δόξαζε την ελπίδα)
Διαβολήν μίσει (να μισείς τη διαβολή)
Δικαίως κτώ (δίκαια να αποκτάς)
Αγαθούς τίμα (τίμα τους αγαθούς)
Κριτήν γνώθι (γνώρισε τον κριτή σου)
Γάμους πράτει (σεβάσου το γάμο σου)
Τύχην νόμιζε (σκέψου την τύχη)
Εγγύην φεύγε (μην εγγυάσαι για άλλους)
Πάσι διαλέγου (να μιλάς με όλους)
Ομοίοις χρώ (συγχρωτίσου με τους όμοιούς σου)
Δαπανών άρχου (κυριάρχησε στα έξοδά σου)
Κτώμενος ήδου (να χαίρεσαι τα αποκτήματά σου)
Αισχύνην σέβου (μην οδηγείσαι στη ντροπή)
Χάριν εκτέλει (να κάνεις χάρες)
Ευτυχίαν εύχου (να εύχεσαι την ευτυχία)
Τύχην στέργε (να αποδέχεσαι την τύχη σου)

Ακούων όρα (άκου και βλέπε)
Τώ βίω μή μάχου (μην τα βάζεις με τη ζωή σου)
Εύ πάσχε ώς θνητός (κράτα ως θνητός την αξιοπρέπειά σου)Εργάζου κτητά (να εργάζεσαι με συνέπεια)

Έριν μίσει (να μισείς τους καυγάδες)
Όνειδος έχθαιρε (να εχθρεύεσαι την χλεύη)
Γλώσσαν ίσχε (συγκράτησε τα λόγια σου)
Ύβριν αμύνου (μη βρίζεις)
Κρίνε δίκαια (κρίνε με δικαιοσύνη)
Χρώ χρήμασι (μη σπαταλάς τα χρήματά σου)
Αδωροδόκητος δοκίμαζε (μη δωροδοκείσαι)
Αιτιώ παρόντα (αιτιολόγησε τα όσα σου συμβαίνουν)
Βίας μή έχου (μην είσαι βίαιος)
Λέγε ειδώς (λέγε γνωρίζοντας)
Αλύπως βίου (ζήσε χωρίς λύπες)
Ομίλει πράως (να μιλάς ήρεμα)
Φιλοφρονείν πάσιν (έχε καλό λόγο για όλους)
Υιοίς μή καθάρρει (μην αποκαρδιώνεις τα παιδιά σου)
Γλώττης άρχε (τιθάσευσε τη γλώσσα σου)
Σαυτόν εύ ποίει (κάνε το καλύτερο για σένα)
Ευπροσήγορος γίνου (να είσαι ευπροσήγορος)
Αποκρίνου έν καιρώ (μην απαντάς αμέσως)
Πόνει μετά δικαίου (να κοπιάζεις δίκαια)
Πράττε αμετανοήτως (μη μετανοιώνεις γι όσα κάνεις)
Αμαρτάνων μετανόει (να μετανοιώνεις στην αμαρτία)
Οφθαλμού κράτει (έλεγχε τα όσα βλέπεις)
Βουλεύου χρήσιμα (σκέψου χρήσιμα)
Επιτέλει συντόμως (πλήρωνε αμέσως)
Φιλίαν φίλαττε (προφύλαξε τη φιλία)
Ευγνώμων γίνου (δείξε την ευγνωμοσύνη σου)
Ομόνοιαν δίωκε (επιδίωξε την ομόνοια)
Άρρητα μή λέγε (μη προδίδεις μυστικά)
Τό κρατούν φοβού (σεβάσου τον ανώτερο)
Καιρόν προσδέχου (δέξου τον χρόνο)
Έχθρας διάλυε (διέλυε εχθρότητες)
Γήρας προσδέχου (δέξου τα γητατειά)
Επί ρώμη μή καυχώ (μην καυχιέσαι για τη δύναμή σου)
Ευφημίαν άσκει (να επιδιώκεις καλή φήμη)
Απέχθειαν φεύγε (απόφυγε την κακία)
Το συμφέρον θυρώ (κυνήγησε το καλό σου)
Θνήσκε υπέρ πατρίδος (θυσιάσου για την πατρίδα) 

Πλούτει δικαίως (πλούτιζε δίκαια)
Δόξαν μή λείπε (μην υποτιμάς τη δόξα)
Κακίαν μίσει (να μισείς την κακία)
Κινδύνευε φρονίμως (Κινδύνευε με σύνεση)
Χρησμούς θαύμαζε (να εκτιμάς τους χρησμούς)
Ούς τρέφεις αγάπα (αγάπα όσους συντηρείς)
Απόντι μή μάχου (μηντα  βάζεις με απόντες)
Πρεσβύτερον αιδού (να σέβεσαι τους γηραιότερους)
Νεώτερον δίδασκε (να διδάσκεις τους νεώτερους)
Πλούτω απίστει (μην κάνεις θεό σου τον πλούτο)
Σεαυτόν αιδού (σεβάσου τον εαυτό σου)
Μη άρχε υβρίζων (μην είσαι αλαζόνας)Προγόνους στεφάνου (τίμα τους προγόνους σου)
Επί νεκρώ μή γέλα (σεβάσου τους νεκρούς)
Ατυχούντι συνάχθου (βοήθα τον άτυχο)
Χαρίζου ευλαβώς (χάριζε με σεβασμό)
Εξ ευγενών γέννα (έχε ευγενική ψυχή)
Επαγγέλου μηδενί(μη διατάζεις κανένα)
Τύχη μή πίστευε (μην εμπιστεύεσαι την τύχη)
Τελεύτα άλυτος (να πεθαίνεις χωρίς λύπη)
Μέτρον άριστον (μην υπερβάλλεις)
Ευσέβειαν φυλάσσειν (έσω ευσεβής)
Αδικείν μισείν (να μισείς το να αδικείς)
Ηδονής κραττείν (συγκρατήσου στις ηδονές)
Βία μηδέν πράττειν (μην κάνεις τίποτε με βία)
Τέκνα παιδεύειν (εκπαίδευε τα τέκνα σου)
Μή θρασύνου (μην είσαι θρασύς)
Νόμοις πείθου (υπάκουε στους νόμους)
Μελέτει τό πάν (μελέτησε το κάθε τι)
Γαμείν μέλλο καιρόν γνώθι (παντρέψου την κατάλληλη στιγμή)
Μή επί παντί λυπού (μη στεναχωριέσαι για το κάθε τι)
Πίνων άρμοζε (πίνε με μέτρο)
Πέρας επιτέλει μή αποδειλιών (να τελειώνεις ό,τι κι αν αρχίζεις)

Τω βίω μάχου  (στη ζωή συνεχώς να μάχεσαι)
Ευ πάσχε θνητός  (υπόμεινε, ως θνητός ό,τι συμβεί)


Το παρακάτω το παραθέτω με επιφύλαξη:

Ο τελευταίος χρησμός που δόθηκε από το Μαντείο των Δελφών, δια στόματος Πυθίας, μιλά για την επάνοδο και την εξάπλωση του Ελληνικού Πνεύματος..
«Έστ’ ήμαρ ότε Φοίβος πάλιν ελεύσεται καί ές αεί έσεται».Δηλαδή:«Θα έρθει ημέρα που ο Φοίβος (Απόλλων) θα επιστρέψει και θα μείνει για πάντα».

Πολλά ίσως χρόνια πριν ο Bill Gates σε μια ομιλία του σε ένα γυμνάσιο, μίλησε για 11 κανόνες ζωής που δεν έμαθαν ούτε και θα μάθουν ποτέ στο σχολείο. Μιλάει για το πως οι «προοδευτικοί» δάσκαλοι δημιούργησαν μια γενιά χωρίς αίσθηση της πραγματικότητας και πως αυτή αντίληψη προετοιμάζει τα παιδιά να...αποτύχουν στον πραγματικό κόσμο. Ο λόγος είναι σκληρός, κοφτός αλλά απόλυτα ρεαλιστικός και ως εκ τούτου συνεχώς σύγχρονος:

Κανόνας 1: Η ζωή δεν είναι δίκαιη - συνήθισέ το!

Κανόνας 2: Ο κόσμος... δεν ενδιαφέρεται για την αυτό-εκτίμησή σου. Περιμένει πρώτα να επιτύχεις εσύ ο ίδιος κάτι ΠΡΙΝ αισθανθείς καλά με τον εαυτό σου.

Κανόνας 3: Δεν θα κερδίσεις 60.000 δολάρια το χρόνο τελειώνοντας το σχολείο. Δεν πρόκειται να γίνεις αντιπρόεδρος με δωρεάν αυτοκίνητο και κινητό τηλέφωνο μέχρι να καταφέρεις να τα κερδίσεις και τα δύο.

Κανόνας 4: Εάν νομίζεις ότι ο καθηγητής σου είναι σκληρός, περίμενε μέχρι να δεις το αφεντικό.

Κανόνας 5: Το γύρισμα των μπιφτεκιών δεν σου μειώνει την αξιοπρέπεια. Οι παππούδες σου είχαν μια διαφορετική λέξη για αυτή την εργασία: την έλεγαν ευκαιρία.

Κανόνας 6: Εάν τα μουσκέψεις, ΔΕΝ ΦΤΑΙΝΕ ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ ΣΟΥ. Γι' αυτό μην κλαψουρίζεις για τα δικά σου λάθη, αλλά μάθε από αυτά.

Κανόνας 7: Πριν γεννηθείς, οι γονείς σου δεν ήταν τόσο βαρετοί όσο είναι σήμερα. Έγιναν έτσι πληρώνοντας τους λογαριασμούς σου, καθαρίζοντας τα ρούχα σου και ακούγοντάς σε να λες πόσο «cool» είσαι. Πριν λοιπόν σώσεις τα δάση από τα παράσιτα της γενιάς των γονιών σου, προσπάθησε να καθαρίσεις τη ντουλάπα στο δωμάτιό σου.

Κανόνας 8: Το σχολείο μπορεί να έχει βρει τον τρόπο να εξαλείψει τις διαφορές μεταξύ κερδισμένων και χαμένων, αλλά η ζωή ΟΧΙ. Μερικά σχολεία έχουν απορρίψει τις αρνητικές βαθμολογίες και θα σου δώσουν όσες ευκαιρίες θέλεις για να βρεις τη σωστή απάντηση. Αυτή η κατάσταση δεν μοιάζει ούτε στο ελάχιστο με την πραγματική ζωή.

Κανόνας 9: Η ζωή δεν είναι χωρισμένη σε εξάμηνα. Δεν υπάρχουν ολόκληρα καλοκαίρια διακοπών και πολύ λίγοι υπάλληλοι είναι διατεθειμένοι να σε βοηθήσουν να «βρεις» τον εαυτό σου. Αυτό μπορείς να το κάνεις στον ελεύθερο χρόνο σου.

Κανόνας 10: Η τηλεόραση ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ η πραγματική ζωή. Στη πραγματική ζωή οι άνθρωποι είναι στις δουλείες τους και όχι στα μπαρ και στα καφενεία.

Κανόνας 11: Να είσαι ευγενικός με τους σπασίκλες. Στο τέλος μάλλον θα καταλήξεις να δουλεύεις για έναν από αυτούς.

Αυτά τα παιδιά είναι που τελικά θα κατακτήσουν το μέλλον.....

 Η γλώσσα μας

Η Αγγλική γλώσσα έχει 490.000 λέξεις από τις οποίες 41.615 λέξεις. είναι από την Ελληνική γλώσσα.. (βιβλίο Γκίνες).

Η Ελληνική με την μαθηματική δομή της είναι η γλώσσα της πληροφορικής και της νέας γενιάς των εξελιγμένων υπολογιστών, διότι μόνο σ' αυτήν δεν υπάρχουν όρια. (Μπιλ Γκέιτς, Microsoft).

Η Ελληνική και η Κινέζική, είναι οι μόνες γλώσσες με συνεχή ζώσα παρουσία από τους ίδιους λαούς και.....στον ίδιο χώρο εδώ και 4.000 έτη.

Όλες οι γλώσσες θεωρούνται κρυφοελληνικές, με πλούσια δάνεια από τη μητέρα των γλωσσών, την Ελληνική (Francisco Adrados, γλωσσολόγος).

Η Ελληνική γλώσσα έχει λέξεις για έννοιες οι οποίες παραμένουν χωρίς απόδοση στις υπόλοιπες γλώσσες, όπως άμιλλα, θαλπωρή και φιλότιμο. Μόνον η Ελληνική γλώσσα ξεχωρίζει τη ζωή από το βίο, την αγάπη από τον έρωτα. Μόνον αυτή διαχωρίζει, διατηρώντας το ίδιο ριζικό θέμα, το ατύχημα από το δυστύχημα, το συμφέρον από το ενδιαφέρον.

Το εκπληκτικό είναι ότι η ίδια η Ελληνική γλώσσα, μας διδάσκει συνεχώς πώς να γράφουμε σωστά. Μέσω της ετυμολογίας, μπορούμε να καταλάβουμε ποιός είναι ο σωστός τρόπος γραφής ακόμα και λέξεων που ποτέ δεν έχουμε δει ή γράψει. Το «πειρούνι» για παράδειγμα, για κάποιον που έχει βασικές γνώσεις Αρχαίων Ελληνικών, είναι προφανές ότι γράφεται με «ει» και όχι με «ι» όπως πολύ άστοχα το γράφουμε σήμερα. Ο λόγος είναι πολύ απλός, το «πειρούνι» προέρχεται από το ρήμα «πείρω» που σημαίνει τρυπώ-διαπερνώ, ακριβώς επειδή τρυπάμε με αυτό το φαγητό για να το πιάσουμε. Επίσης η λέξη «συγκεκριμένος» φυσικά και δεν μπορεί να γραφτεί «συγκεκρυμμένος», καθώς προέρχεται από το «κριμένος» (αυτός που έχει δηλαδή κριθεί) και όχι βέβαια από το «κρυμμένος» (αυτός που έχει κρυφτεί).

Άρα το να υπάρχουν πολλά γράμματα για τον ίδιο ήχο (π.χ. η, ι, υ, ει, οι κτλ) όχι μόνο δεν θα έπρεπε να μας δυσκολεύει, αλλά αντιθέτως να μας βοηθάει στο να γράφουμε πιο σωστά, εφόσον βέβαια έχουμε μια βασική κατανόηση της γλώσσας μας. Επιπλέον η ορθογραφία με την σειρά της μας βοηθάει αντίστροφα στην ετυμολογία αλλά και στην ανίχνευση της ιστορική πορείας της κάθε μίας λέξης. Και αυτό που μπορεί να μας βοηθήσει να κατανοήσουμε την καθημερινή μας νεοελληνική γλώσσα περισσότερο από οτιδήποτε άλλο, είναι η γνώση των Αρχαίων Ελληνικών. Είναι πραγματικά συγκλονιστικό συναίσθημα να μιλάς και ταυτόχρονα να συνειδητοποιείς τι ακριβώς λες, ενώ μιλάς και εκστομίζεις την κάθε λέξη ταυτόχρονα να σκέφτεσαι την σημασία της. Είναι πραγματικά μεγάλο κρίμα να διδάσκονται τα Αρχαία με τέτοιο φρικτό τρόπο στο σχολείο ώστε να σε κάνουν να αντιπαθείς κάτι το τόσο όμορφο και συναρπαστικό.

Η ΣΟΦΙΑ

Στη γλώσσα έχουμε το σημαίνον (την λέξη) και το σημαινόμενο (την έννοια). Στην Ελληνική γλώσσα αυτά τα δύο έχουν πρωτογενή σχέση, καθώς αντίθετα με τις άλλες γλώσσες το σημαίνον δεν είναι μια τυχαία σειρά από γράμματα. Σε μια συνηθισμένη γλώσσα όπως τα Αγγλικά μπορούμε να συμφωνήσουμε όλοι να λέμε το σύννεφο car και το αυτοκίνητο cloud, και από την στιγμή που το συμφωνήσουμε να ισχύει. Στα Ελληνικά κάτι τέτοιο είναι αδύνατον. Γι' αυτό το λόγο πολλοί διαχωρίζουν τα Ελληνικά σαν «εννοιολογική» γλώσσα από τις υπόλοιπες «σημειολογικές» γλώσσες. Μάλιστα ο μεγάλος φιλόσοφος και μαθηματικός Βένερ Χάιζενμπεργκ είχε παρατηρήσει αυτή την σημαντική ιδιότητα για την οποία είχε πει «Η θητεία μου στην αρχαία Ελληνική γλώσσα υπήρξε η σπουδαιότερη πνευματική μου άσκηση. Στην γλώσσα αυτή υπάρχει η πληρέστερη αντιστοιχία ανάμεσα στην λέξη και στο εννοιολογικό της περιεχόμενο».

Όπως μας έλεγε και ο Αντισθένης, «Αρχή σοφίας, η των ονομάτων επίσκεψις».

Για παράδειγμα ο «άρχων» είναι αυτός που έχει δική του γη (άρα=γή + έχων). Και πραγματικά, ακόμα και στις μέρες μας είναι πολύ σημαντικό να έχει κανείς δική του γη / δικό του σπίτι.

Ο «βοηθός» σημαίνει αυτός που στο κάλεσμα τρέχει. Βοή=φωνή + θέω=τρέχω.

Ο Αστήρ είναι το αστέρι, αλλά η ίδια η λέξη μας λέει ότι κινείται, δεν μένει ακίνητο στον ουρανό (α + στήρ από το ίστημι που σημαίνει στέκομαι).

Αυτό που είναι πραγματικά ενδιαφέρον, είναι ότι πολλές φορές η λέξη περιγράφει ιδιότητες της έννοιας την οποίαν εκφράζει, αλλά με τέτοιο τρόπο που εντυπωσιάζει και δίνει τροφή για τη σκέψη. Για παράδειγμα ο «φθόνος» ετυμολογείται από το ρήμα «φθίνω» που σημαίνει μειώνομαι. Και πραγματικά ο φθόνος, σαν συναίσθημα, σιγά-σιγά μας φθίνει και μας καταστρέφει. Μας «φθίνει» - ελαττώνει ως ανθρώπους - και μας φθίνει μέχρι και την υγεία μας. Και, βέβαια, όταν αναφερόμαστε σε κάτι που είναι τόσο πολύ ώστε να μην τελειώνει, πως το λέμε; Μα, φυσικά, «άφθονο».

Έχουμε τη λέξη «ωραίος» που προέρχεται από την «ώρα». Διότι για να είναι κάτι ωραίο, πρέπει να έλθει και στην ώρα του. Ωραίο δεν είναι το φρούτο όταν είναι άγουρο ή σαπισμένο και ωραία γυναίκα δεν είναι κάποια ούτε στα 70 της άλλα ούτε φυσικά και στα 10 της. Ούτε το καλύτερο φαγητό είναι ωραίο όταν είμαστε χορτάτοι, επειδή, σε αυτή την περίπτωση, δεν μπορούμε να το απολαύσουμε.

Ακόμα έχουμε την λέξη «ελευθερία» για την οποία το «Ετυμολογικόν Μέγα» διατείνεται «παρά το ελεύθειν όπου ερά» = το να πηγαίνει κανείς όπου αγαπά. Άρα βάσει της ίδιας της λέξης, ελεύθερος είσαι όταν έχεις τη δυνατότητα να πάς όπου αγαπάς. Πόσο ενδιαφέρουσα ερμηνεία!!!

Το άγαλμα ετυμολογείται από το αγάλλομαι (ευχαριστιέμαι) επειδή όταν βλέπουμε (σε αρχική φάση οι Θεοί) ένα όμορφο αρχαιοελληνικό άγαλμα η ψυχή μας ευχαριστείται, αγάλλεται. Και από το θέαμα αυτό επέρχεται η αγαλλίαση. Αν κάνουμε όμως την ανάλυση της λέξης αυτής θα δούμε ότι είναι σύνθετη από αγάλλομαι + ίαση(=γιατρειά). Άρα, για να συνοψίσουμε, όταν βλέπουμε ένα όμορφο άγαλμα (ή οτιδήποτε όμορφο), η ψυχή μας αγάλλεται και γιατρευόμαστε. Και πραγματικά, γνωρίζουμε όλοι ότι η ψυχική μας κατάσταση συνδέεται

Παρένθεση: και μια και το έφερε η «κουβέντα», η Ελληνική γλώσσα μας λέει και τι είναι άσχημο. Από το στερητικό «α» και την λέξη σχήμα μπορούμε εύκολα να καταλάβουμε τι. Για σκεφτείτε το λίγο.

Σε αυτό το σημείο, δεν μπορούμε παρά να σταθούμε στην αντίστοιχη Λατινική λέξη για το άγαλμα (που μόνο Λατινική δεν είναι). Οι Λατίνοι ονόμασαν το άγαλμα, statua από το Ελληνικό «ίστημι» που ήδη αναφέραμε, και το ονόμασαν έτσι επειδή στέκει ακίνητο. Προσέξτε την τεράστια διαφορά σε φιλοσοφία μεταξύ των δύο γλωσσών, αυτό που σημαίνει στα Ελληνικά κάτι τόσο βαθύ εννοιολογικά, για τους Λατίνους είναι απλά ένα ακίνητο πράγμα. Είναι προφανής η σχέση που έχει η γλώσσα με τη σκέψη του ανθρώπου. Όπως λέει και ο George Orwell στο αθάνατο έργο του «1984», απλή γλώσσα σημαίνει και απλή σκέψη. Εκεί το καθεστώς προσπαθούσε να περιορίσει την γλώσσα για να περιορίσει την σκέψη των ανθρώπων, καταργώντας συνεχώς λέξεις.

«Η γλώσσα και οι κανόνες αυτής αναπτύσσουν την κρίση», έγραφε ο Μιχάι Εμινέσκου, εθνικός ποιητής των Ρουμάνων. Μια πολύπλοκη γλώσσα αποτελεί μαρτυρία ενός προηγμένου πνευματικά πολιτισμού. Το να μπορείς να μιλάς σωστά σημαίνει ότι ήδη είσαι σε θέση να σκέφτεσαι σωστά, να γεννάς διαρκώς λόγο και όχι να παπαγαλίζεις λέξεις και φράσεις.

Η ΜΟΥΣΙΚΟΤΗΤΑ

Η Ελληνική φωνή κατά την αρχαιότητα ονομαζόταν «αυδή». Η λέξη αυτή δεν είναι τυχαία αφού προέρχεται από το ρήμα «άδω» που σημαίνει τραγουδώ. Όπως γράφει και ο μεγάλος ποιητής και ακαδημαϊκός Νικηφόρος Βρεττάκος: «Όταν κάποτε φύγω από τούτο το φώς, θα ελιχθώ προς τα πάνω, όπως ένα ποταμάκι που μουρμουρίζει. Κι αν τυχόν κάπου, ανάμεσα στους γαλάζιους διαδρόμους, συναντήσω αγγέλους, θα τους μιλήσω Ελληνικά, επειδή δεν ξέρουνε γλώσσες. Μιλάνε μεταξύ τους με μουσική».

Ο γνωστός Γάλλος συγγραφεύς Ζακ Λακαρριέρ επίσης μας περιγράφει την κάτωθι εμπειρία από το ταξίδι του στην Ελλάδα: «Άκουγα αυτούς τους ανθρώπους να συζητούν σε μια γλώσσα που ήταν για μένα αρμονική αλλά και ακατάληπτα μουσική. Αυτό το ταξίδι προς την πατρίδα - μητέρα των εννοιών μας - μου απεκάλυπτε ένα άγνωστο πρόγονο, που μιλούσε μια γλώσσα τόσο μακρινή στο παρελθόν, μα οικεία και μόνο από τους ήχους της. Αισθάνθηκα να τα έχω χαμένα, όπως αν μου είχαν πει ένα βράδυ ότι ο αληθινός μου πατέρας ή η αληθινή μου μάνα δεν ήσαν αυτοί που με είχαν αναστήσει».

Ο διάσημος Έλληνας και διεθνούς φήμης μουσικός Ιάνης Ξενάκης, είχε πολλές φορές τονίσει ότι η μουσικότητα της Ελληνικής είναι εφάμιλλη της συμπαντικής. Αλλά και ο Γίββων μίλησε για μουσικότατη και γονιμότατη γλώσσα, που δίνει κορμί στις φιλοσοφικές αφαιρέσεις και ψυχή στα αντικείμενα των αισθήσεων. Ας μην ξεχνάμε ότι οι Αρχαίοι Έλληνες δεν χρησιμοποιούσαν ξεχωριστά σύμβολα για νότες, χρησιμοποιούσαν τα ίδια τα γράμματα του αλφαβήτου.

«Οι τόνοι της Ελληνικής γλώσσας είναι μουσικά σημεία που μαζί με τους κανόνες προφυλάττουν από την παραφωνία μια γλώσσα κατ' εξοχήν μουσική, όπως κάνει η αντίστιξη που διδάσκεται στα ωδεία, ή οι διέσεις και υφέσεις που διορθώνουν τις κακόηχες συγχορδίες», όπως σημειώνει η φιλόλογος και συγγραφεύς Α. Τζιροπούλου-Ευσταθίου.

Είναι γνωστό εξάλλου πως όταν οι Ρωμαίοι πολίτες πρωτάκουσαν στην Ρώμη Έλληνες ρήτορες, συνέρρεαν να θαυμάσουν, ακόμη και όσοι δεν γνώριζαν Ελληνικά, τους ανθρώπους που «ελάλουν ώς αηδόνες».

Δυστυχώς κάπου στην πορεία της Ελληνικής φυλής, η μουσικότητα αυτή (την οποία οι Ιταλοί κατάφεραν και κράτησαν) χάθηκε, προφανώς στα μαύρα χρόνια της Τουρκοκρατίας.

Να τονίσουμε εδώ ότι οι άνθρωποι της επαρχίας, τους οποίους συχνά κοροϊδεύουμε για την προφορά τους, είναι πιο κοντά στην Αρχαιοελληνική προφορά από ό,τι εμείς οι άνθρωποι της πόλεως.

Η Ελληνική γλώσσα επιβλήθηκε αβίαστα (στους Λατίνους) χάρη και στην μουσικότητά της.

Όπως γράφει και ο Ρωμαίος Οράτιος «Η Ελληνική φυλή γεννήθηκε ευνοημένη με μία γλώσσα εύηχη, γεμάτη μουσικότητα».

Από το Ελληνικό Αρχείο

Αποφθέγματα - Γνωμικά - Ρήσεις (περί έρωτος και πάντοτε με βάση, τη ρομαντική μας, κατά βάθος, διάθεση)

•           «Αν για το κάψιμο κι ενός ακόμα αχυρώνα είναι απαραίτητο τουλάχιστον ένα σπίρτο, για την πυρκαγιά μιας ή και δύο καρδιών φτάνει και μία μόνη καρδιά.»

Βίκτωρ Ουγκώ

•           «Απολαμβάνετε τον έρωτα, όπως ο εγκρατής πίνει το κρασί του. Μην μεθάτε.»

Αλφρέντ Ντε Μισέ

•           «Γενικά, οι γυναίκες πολύ λίγο επηρεάζονται απ' την ωραιότητα, και ιδίως του προσώπου. Εκείνο που συντελεί στην κατάκτησή τους είναι η σωματική ρώμη και το θάρρος του άντρα.»

Αρτούρ Σοπενχάουερ

•           «Δεν μπορεί κανείς να ζήσει χωρίς έρωτα, δεν μπορεί να κάνει τη ζωή της πέτρας, του δέντρου, του φυτού.»

Μαρσέλ Πρεβό

•           «Δεν πρέπει να 'σαι ούτε τρελός ούτε να προσπαθείς να ξεγελάσεις αυτή που φλερτάρεις. Μην μεγαλώνεις εκείνο που μόλις αισθάνεσαι. Μην παίρνεις μια υποκριτική γλύκα με μερικές ρομαντικές φράσεις.»

Ονορέ Ντε Μπαλζάκ

•           «Δεν υπάρχει προσποίηση που να μπορεί για πολύ να κρύψει τον έρωτα όπου υπάρχει ή να τον υποδυθεί εκεί που δεν υπάρχει.»

Φρανσουά Ντε Λα Ροσφουκό

•           «Δύο πράγματα θέλει ο άντρας, κινδύνους και παιχνίδια. Γι' αυτό ζητάει τη γυναίκα, γιατί είναι το πιο επικίνδυνο παιχνίδι.»

Φρίντριχ Νίτσε

•           «Είναι τόσο ωραίο το δάκρυ στα μάτια μιας όμορφης, ώστε κι ο έρωτας μόλις που τολμάει να το σφουγγίσει μ' ένα φιλί.»

Λόρδος Βύρων

•           «Ένας άντρας δεν εγκαταλείπει εύκολα την επιδίωξή του, επειδή συνάντησε άρνηση. Αρκεί η άρνηση να μην προήλθε από λόγους αρετής, αλλά από λόγους επιλογής.»

Μισέλ Ντε Μοντέν

•           «Έρως ανίκατε μάχαν.»

Σοφοκλής

•           «Εφ' όσον ένα πράγμα γίνεται με όμορφο τρόπο και με σωστή δικαιολογία είναι και λέγεται ωραίο. Αυτό ισχύει και για τον έρωτα.»

Πλάτων

•           «Η γλώσσα της καρδιάς δεν έχει ανάγκη από λέξεις για να εκφραστεί. Είναι γραμμένη στα μάτια.»

Αλφόνς Μαρί Λουί Ντε Λαμαρτέν

•           «Η γυναίκα στον έρωτα μοιάζει με τη λύρα, που δεν φανερώνει τα μυστικά της, παρά μονάχα σ' εκείνον που ξέρει καλά να τη χειρίζεται.»

Ονορέ Ντε Μπαλζάκ

•           «Η ζήλια είναι παράσιτο του έρωτα.»

Τζορτζ Μπέρναρντ Σο

•           «Η ζήλια χωρίς έρωτα είναι η πιο σκληρή, η πιο άγρια, που μπορεί να φτάσει και ως το έγκλημα.»

Λεόν Μπλουμ

•           «Η ζωή είναι ένα λουλούδι κι ο έρωτας το μέλι του.»

Βίκτωρ Ουγκώ

•           «Η καρδιά έχει τους λόγους, που τους αγνοεί η λογική.»

Μπλεζ Πασκάλ

•           «Η λογική στους ερωτευμένους είναι σαν τη φωτοβολίδα μέσα στην ομίχλη. Φωτίζει, αλλά δεν τη διαλύει.»

Ρότζερ Μπέικον

•           «Η μονοτονία του έγγαμου βίου οδηγεί σίγουρα στην εξαφάνιση του έρωτα, όταν αυτός προηγήθηκε απ' το γάμο.»

Μαρί Ανρί Μπέιλ

•           «Η ωραιότερη απ' όλες τις γυναίκες είναι αυτή που έτυχε εμείς να αγαπήσουμε.»

Ναπολέων Βοναπάρτης

•           «Ίσως ονομάζονται τοξότες και οι έρωτες, γιατί και από μακριά οι ωραίοι πληγώνουν.»

Σωκράτης

•           «Κάθε άνθρωπος γίνεται ποιητής όταν έρθει σ' επαφή με τον έρωτα κι αν ακόμα πρώτα δεν αγαπούσε τις Μούσες.»

Πλάτων

•           «Κάθε ερωτικό αίσθημα, από οποιαδήποτε αιθαιρικότητα κι αν περιβάλλεται, όλες τις ρίζες του τις έχει στο φυσικό γενετήσιο ένστικτο.»

Αρτούρ Σοπενχάουερ

•           «Κανείς δεν ξέχασε ποτέ την επίσκεψη αυτής της δύναμης, στο νου και στην καρδιά του, που έκανε το καθετί νέο και που του έφερε την αυγή της μουσικής, της ποίησης και της τέχνης.»

Ραλφ Γουόλντο Έμερσον

•           «Λίγο κοστίζει στις γυναίκες να πουν πως δεν αισθάνονται τίποτα. Ακόμα λιγότερο, όμως, κοστίζει στους άντρες να πουν ότι αισθάνονται.»

Ζαν ντε λα Μπριγιέρ

•           «Μπορεί κανείς να βρει γυναίκες που δεν είχαν καμιά ερωτική σχέση, αλλά είναι σπάνιο να βρει γυναίκες που είχαν μόνο μία.»

Φρανσουά Ντε Λα Ροσφουκό

•           «Ο άνθρωπος που κατακτάει δραστήρια το αντικείμενο της ερωτικής του επιθυμίας, δείχνει συνήθως την ίδια δραστηριότητα και την ίδια επιμονή στην επιδίωξη και των άλλων σκοπών της ζωής του.»

Ζίγκμουντ Φρόιντ

•           «Ο άντρας αγαπάει λίγο και συχνά, η γυναίκα πολύ και σπάνια.»

Ζαν Ζακ Ρουσό

•           «Ο άντρας, ακόμη και ωραίος αν είναι, δεν αγαπιέται απ' τις γυναίκες αν είναι φτωχός και κακοντυμένος.»

Ανατόλ Φρανς

•           «Ο έρωτας είναι απόλυτη ένωση ψυχής και σώματος. Αν χωρίσεις το σώμα απ' την ψυχή, έχεις κάτι που μοιάζει με το θάνατο.»

Μαρσέλ Πρεβό

•           «Ο έρωτας είναι ένα εξαίσιο λουλούδι, που όμως πρέπει να 'χεις το θάρρος να πας να το κόψεις στην άκρη ενός φοβερού γκρεμού.»

Μαρί Ανρί Μπέιλ

•           «Ο έρωτας είναι μείγμα από μέλι και χολή. Μερικές φορές είναι γλυκός, αλλά τις πιο πολλές φαρμάκι.»

Πλάτων

•           «Ο έρωτας είναι τυφλός και οι ερωτευμένοι δεν βλέπουν τι χαριτωμένες ανοησίες κάνουν.»

Ουίλιαμ Σέξπιρ

•           «Ο έρωτας μοιάζει με την αναπνοή. Δεν μπορεί μόνο να εκπνέεις, χωρίς και να εισπνέεις. Αν σταματήσει η εισπνοή, αν δεν γίνει η ανταπόδοση του αισθήματος, χάνεται η αναπνοή, χάνεται ο έρωτας.»

Ονορέ Ντε Μπαλζάκ

•           «Ο έρωτας μοιάζει με τον αέρα. Δεν ξέρουμε ποτέ από πού μπορεί να μας έρθει.»

Ονορέ Ντε Μπαλζάκ

•           «Ο έρωτας μοιάζει με τον ατμό. Όσο πιέζεται, τόσο πιο δυνατός γίνεται.»

Βίκτωρ Ουγκώ

•           «Ο χρόνος είναι φίλος της φιλίας κι εχθρός του έρωτα.»

Ζαν ντε λα Μπριγιέρ

•           «Ό,τι κι αν σου πει μια γυναίκα, μην το πάρεις στα σοβαρά. Κι όταν σου λέει ακόμα "φύγε", δεν εννοεί αυτό, αλλά το αντίθετο.»

Ουίλιαμ Σέξπιρ

•           «Οι άνθρωποι ονόμασαν τον Έρωτα φτερωτό, γιατί έχει φτερά. Οι Θεοί τον ονόμασαν έτσι, γιατί έχει τη δύναμη να δίνει φτερά.»

Πλάτων

•           «Οι άντρες πάντα θέλουν να είναι η πρώτη αγάπη μιας γυναίκας. Οι γυναίκες, αντίθετα, θέλουν να είναι το τελευταίο αίσθημα ενός άντρα.»

Όσκαρ Ουάιλντ

•           «Οι γυναίκες δεν θέλουν ποτέ να ζητιανεύουν τον έρωτά τους.»

Ονορέ Ντε Μπαλζάκ

•           «Οι γυναίκες πλάσθηκαν για να τις αγαπούμε και όχι για να τις λατρεύουμε.»

Όσκαρ Ουάιλντ

•           «Οι ερωτευμένοι δεν βαριούνται ποτέ ο ένας τον άλλον, αν και αδιάκοπα μιλούν για τον εαυτό τους.»

Φρανσουά Ντε Λα Ροσφουκό

•           «Οι παράνομοι έρωτες είναι ανεκτοί απ' τη σημερινή κοινωνία, όσο δεν αποκαλύπτονται. Απαράλλακτα, όπως με την κλεψιά στην αρχαία Σπάρτη.»

Ονορέ Ντε Μπαλζάκ

•           «Όλα τα πάθη μας οδηγούν στη διάπραξη σφαλμάτων, αλλά με τον έρωτα κάνουμε τα περισσότερα.»

Φρανσουά Ντε Λα Ροσφουκό

•           «Όσο πιο πολύ κρατάει η αντίσταση, τόσο πιο δυνατή γίνεται η φωνή του έρωτα.»

Ονορέ Ντε Μπαλζάκ

•           «Όταν έχει κανείς την καρδιά του ταραγμένη απ' τα απομεινάρια ενός αισθήματος, είναι πιο κοντά σ' ένα καινούριο, παρά όταν έχει ολότελα γιατρευτεί απ' το πρώτο.»

Φρανσουά Ντε Λα Ροσφουκό

•           «Όταν πετύχει κανείς να σπάσει τον πάγο που κάθεται πάνω σε μερικές φύσεις, ξαφνιάζεται με την εσωτερική τους θερμότητα.»

Λόρδος Βύρων

•           «Στην πάλη ανάμεσα στη ντροπή και τον έρωτα, νικητής βγαίνει πάντοτε ο έρωτας.»

Μαρί Ανρί Μπέιλ

•           «Στους ερωτευμένους είναι απαραίτητη η υπομονή. Με τον καιρό και την υπομονή υποκύπτουν κι αυτές ακόμη οι Πηνελόπες.»

Οβίδιος

•           «Ω, Αφροδίτη, το κράτος σου το αιώνιο κυβερνάει ολόκληρο το γένος των ανδρών.»

Ευριπίδης

Για όλους τους λάτρεις του κινηματογράφου!

Όταν η λέξη «δωρεάν» συνοδεύεται από τη λέξη «ταινίες», οι περισσότεροι περιμένουμε κάπου εκεί τριγύρω να υπάρχει και η λέξη «πειρατεία». Παρόλα αυτά, υπάρχουν μέρη στο διαδίκτυο όπου μπορεί κανείς να δει ταινίες και ντοκιμαντέρ εντελώς δωρεάν, όσο και νόμιμα.

Κι αν σε παλιότερη καταχώρηση είχε γίνει αναφορά στο πού μπορείτε να βρείτε ταινίες που αποτελούν κοινό κτήμα (public domain), η λίστα πλέον μεγάλωσε, περιλαμβάνοντας ακόμη περισσότερες επιλογές: από κλασικές δημιουργίες σκηνοθετών όπως ο Γκοντάρ, ο Κουροσάβα, ο Ταρκόφσκι και ο Χίτσκοκ έως σύγχρονες ανεξάρτητες παραγωγές, φιλμάκια μικρού μήκους και ντοκιμαντέρ.

Στην περίπτωση, μάλιστα, που μπαίνετε από τις ΗΠΑ οι επιλογές που έχετε στη διάθεσή σας είναι πολύ περισσότερες. Εδώ ωστόσο θα περιοριστούμε σε διευθύνσεις που λειτουργούν και στην Ελλάδα και που δεν χρειάζονται εγγραφή. Σε κάθε περίπτωση όμως, απαραίτητη για τη θέαση είναι η γνώση της γλώσσας προβολής της ταινίας, αφού υπότιτλοι δεν υπάρχουν. Πάμε λοιπόν:

·        Openculture.com. Δικαιωματικά αναφέρεται πρώτο, αφού αποτελεί τη βασική πηγή αυτού εδώ του άρθρου. Η συγκεκριμένη σελίδα πρόκειται για ενότητα του ιστοχώρουOpen Culture και εκτός από την παρουσίαση πηγών όπου μπορεί να βρει κανείς δωρεάν ταινίες και ντοκιμαντέρ, περιλαμβάνει μια εξαιρετική λίστα επιλεγμένων ταινιών. Εκεί θα βρείτε μαζεμένες ταινίες-σταθμούς όπως Το «Χιροσίμα αγάπη μου», το «Ρασομόν», το «Αντρέι Ρουμπλιόφ» και αρκετές άλλες. Κάποιες από τις ταινίες είναι διαθέσιμες μόνο για χρήστες εντός των ΗΠΑ, ενώ άλλες ενδέχεται να μην είναι πλέον διαθέσιμες κατόπιν αιτήματος του δημιουργού ή της εταιρείας παραγωγής (π.χ. αυτό συνέβη με κάποια φιλμάκια μικρού μήκους του Λιντς).

·        MoviesFoundOnline.com. Πρόκειται για ταινίες που δεν προστατεύονται από πνευματικά δικαιώματα και αποτελούν «κοινό κτήμα» (public domain). Μιας και είχε ήδη παρουσιαστεί παλιότερα, μπορείτε να διαβάσετε απευθείας το αρχικό και αναλυτικό άρθρο.

·        Archive.org. Πρόκειται για επιμέρους ενότητα του μη κερδοσκοπικού οργανισμού "Internet Archive", το οποίο είχε επίσης αναφερθεί σε παλαιότερη καταχώρηση, όταν παρουσιάστηκε η χρονομηχανή του Wayback Machine. Εδώ περιλαμβάνονται ταινίες μικρού μήκους, βωβές ταινίες και τρέιλερ, διαθέσιμα όχι μόνο για online προβολή αλλά και για κατέβασμα.

·        Youtube Movies. Αλήθεια, εσείς το ξέρατε ότι το Youtube έχει ενότητα με ολόκληρες ταινίες; Οι τίτλοι που περιλαμβάνει δεν είναι και οι πιο γνωστοί, ωστόσο μπορεί να πετύχετε αρκετές αναγνωρίσιμες ταινίες (π.χ. έχει αρκετές ταινίες του Μπρους Λι). Κάποιες από τις ταινίες μπορεί να μην είναι διαθέσιμες στην Ελλάδα, οι περισσότερες ωστόσο που δοκίμασα παίζουν κανονικά.

·        Ubu Web. Εξαιρετικά ενδιαφέρον site που περιλαμβάνει δεκάδες πειραματικά φιλμάκια, ντοκιμαντέρ και κλιπάκια γυρισμένα από γνωστούς ή και όχι-πάντα-τόσο-γνωστούς καλλιτέχνες. Ανάμεσά τους μπορείτε να βρείτε έργα δημιουργών όπως ο Γκοντάρ, ο Γκρίναγουεϊ και ο Όρσον Ουέλς. Κάποια από τα έργα, μάλιστα, είναι διαθέσιμα και για κατέβασμα.

·        B-Movie Classics. Ο τηλεοπτικός σταθμός AMC (που έχει στο ενεργητικό του τη θρυλική σειρά "The Prisoner" του 60 και τα γνωστά και πρόσφατα "Breaking Bad" και "Mad Men") δημιούργησε μια ενότητα αφιερωμένη στις B-Movies φαντασίας. Οι λάτρεις του είδους σίγουρα θα το εκτιμήσουν. Μπορεί μάλιστα να πετύχετε και κάποια γνωστά ονόματα, όπως αυτό του Κάρπεντερ και του Κλάους Κίνσκι.

·        Classic Cinema Online. Παλιές ταινίες έως και τη δεκαετία του 60, από κάθε είδος: περιπέτειες, θρίλερ, ντοκιμαντέρ, βιογραφίες, κωμωδίες, animation κ.α.

·        ClearBits Movies. Πρόκειται για την ενότητα ενός νόμιμου torrent tracker (ναι, υπάρχουν και τέτοιοι). Περιλαμβάνει υλικό που δεν προστατεύεται από πνευματικά δικαιώματα, διαθέσιμο για ελεύθερο κατέβασμα.

·        Creative Commons. Λίστα με ταινίες και φιλμάκια που έχουν δημιουργηθεί υπό καθεστώς Creative Commons. Συνήθως δεν υπάρχουν απευθείας προβολές αλλά links προς τις σελίδες της εκάστοτε δημιουργίας, όπου όμως μπορείτε να τη δείτε ή ακόμα και να την κατεβάσετε.

·        Europa Film Treasures. Μεγάλος κατάλογος ευρωπαϊκών φιλμ κάθε είδους: από κωμωδίες έως ταινίες επιστημονικής φαντασίας και από γουέστερν σε animation. Περιλαμβάνει και μηχανή αναζήτησης που μπορεί να περιορίσει τα αποτελέσματα αν χώρα, είδος, χρονική περίοδο, δημιουργό κλπ.

·        Free Movies Online (FMO). Εύχρηστο website με με αρκετά μεγάλη συλλογή και παρουσίαση ταινιών που πλέον αποτελούν κοινό κτήμα. Περιλαμβάνει συνοδευτικές πληροφορίες για κάθε ταινία, ενώ εξηγεί και τον λόγο για τον οποίο έχει αποδεσμευτεί από πνευματικά δικαιώματα.

·        Film Annex. Μια από τις μεγαλύτερες βάσεις με δωρεάν ταινίες, διαθέσιμες για online προβολή ή ακόμη και για κατέβασμα. Εδώ μπορείτε να βρείτε παλιές, κλασσικές ταινίες καθώς επίσης και ανεξάρτητα φιλμ. Στις προβολές ενδέχεται να εμφανίζονται διαφημίσεις.

·        Free Movies Cinema. Εδώ θα βρείτε παλιές αλλά και νεότερες ταινίες, b-movies, ντοκιμαντέρ και επεισόδια παλιών τηλεοπτικών σειρών. Ανάμεσά τους κι ένα φιλμάκι που σκηνοθέτησε το 1987 ο Ταραντίνο, με τίτλο "My best friend's birthday".

·        NBF.ca. Πρόκειται για έναν δικτυακό τόπο που συγκεντρώνει ταινίες που έχουν παραχθεί από το Εθνικό Κέντρο Κινηματογράφου του Καναδά. Υπάρχουν αρκετές ταινίες διαφόρων ειδών, διαθέσιμες στα αγγλικά και τα γαλλικά.

·        Free Documentaries.org. Ο συγκεκριμένος ιστοχώρος «εξειδικεύεται» στην προβολή «προβοκατόρικων» ντοκιμαντέρ τύπου Zeitgeist, Supersize me κλπ.

·        SnagFilms. Άλλος ένας χώρος όπου μπορείτε να βρείτε πολλά δωρεάν ντοκιμαντέρ.

·        Best Online Documentaries. Ό,τι λέει ο τίτλος. Online ντοκιμαντέρ για διάφορα θέματα: πολιτική, επιστήμη, ιστορία, βιογραφίες, υγεία, θρησκεία κ.α.

·        Documentary Film Network. Site που τα τελευταία 4 χρόνια αρχειοθετεί ντοκιμαντέρ και τα διαθέτει δωρεάν

Αρχαία Ελληνικά ανέκδοτα (κυκλοφορούν εδώ και καιρό)

 

Τα αρχαία Ελληνικά ανέκδοτα είναι πνευματώδη και διδακτικά. Μας χαρίζουν το γέλιο αλλά εκφράζουν και το αρχαίο Ελληνικό πνεύμα στην πιο χαριτωμένη μορφή του.

Είπε κάποιος στον Αρίστιππο ότι η Λαΐδα δεν τον αγαπά, αλλά προσποιείται ότι τον αγαπά. Ο Αρίστιππος απάντησε:
«Ούτε το κρασί ή το ψάρι με αγαπούν, εγώ όμως τα απολαμβάνω».

~~~~~~~~~~~@~~~~~~~~~~~~

Είπε κάποιος στον Διογένη:
«Οι συμπολίτες σου σε καταδίκασαν σε εξορία».
Και ο φιλόσοφος απάντησε:
«Κι εγώ τους καταδίκασα να μένουν στον τόπο τους».

~~~~~~~~~~~@~~~~~~~~~~~~


Ο Διδύμων, οφθαλμίατρος της εποχής εξετάζει το μάτι μιας κοπέλας. Ο Διογένης τον βλέπει. Ξέρει ο Διογένης ότι ο Διδύμων είναι τύπος ερωτύλος, κοινώς γυναικάς. Και του λέγει «Πρόσεξε Διδύμωνα, μήπως εξετάζοντας τον οφθαλμό, φθείρεις την κόρην».

~~~~~~~~~~~@~~~~~~~~~~~~

Επαινούσαν μερικοί μπροστά στον Άγη τους Ηλείους, γιατί ήταν πολύ δίκαιοι κριτές στους Ολυμπιακούς αγώνες. Ο Άγης ρώτησε με απορία:
- Και είναι τόσο σπουδαίο το ότι οι Ηλείοι μια φορά στα τέσσερα χρόνια γίνονται δίκαιοι;

~~~~~~~~~~~@~~~~~~~~~~~~

Ένας πατέρας ζήτησε από τον Αρίστιππο να διδάξει τον γιο του. Ο φιλόσοφος ζήτησε αμοιβή 500 δραχμές. Ο πατέρας θεώρησε υπερβολικό το ποσό.
-«Με τόσαχρήματα», είπε, «θα μπορούσα να αγοράσω ένα ζώο».
-«Αγόρασε», είπε ο Αρίστιππος, «κι έτσι θα έχεις δύο».

~~~~~~~~~~~@~~~~~~~~~~~~

Ο Διογένης ζητούσε ελεημοσύνη από ένα άγαλμα. Όταν τον ρώτησαν γιατί κάνει κάτι τέτοιο απάντησε:
- Εξασκούμαι στο να μην απογοητεύομαι από την αναισθησία των ανθρώπων.

~~~~~~~~~~~@~~~~~~~~~~~~

Παρακινούσαν τον Φίλιππο τον Μακεδόνα να εξορίσει κάποιον που τον κακολογούσε. Ο Φίλιππος απάντησε:
- Δεν είστε καλά!! Θέλετε να τον στείλω να με κατηγορεί και σ' άλλα μέρη;

~~~~~~~~~~~@~~~~~~~~~~~~

Ένας φαλακρός έβριζε τον Διογένη. Ο φιλόσοφος γύρισε και του είπε:
«Δεν σου ανταποδίδω τις βρισιές, αλλά θα ήθελα να πω ένα "μπράβο" στις τρίχες σου, γιατί απαλλάχτηκαν από ένα κακορίζικο κεφάλι».

~~~~~~~~~~~@~~~~~~~~~~~~

Ρώτησε κάποιος τον Αντισθένη τι είδους γυναίκα θα ήταν κατάλληλη για γάμο. Ο φιλόσοφος του είπε:
«Το πράγμα είναι δύσκολο. Αν παντρευτείς ωραία, θα την έχεις με άλλους κοινή, αν άσχημη, θα είναι σαν να σου επέβαλαν ποινή».

~~~~~~~~~~~@~~~~~~~~~~~~

Πληροφορήθηκε ο Αριστοτέλης από κάποιον ότι μερικοί τον έβριζαν. Ο φιλόσοφος απάντησε: «Καθόλου δεν με νοιάζει. Όταν είμαι απών, δέχομαι ακόμα και να με μαστιγώνουν».

 

Το κείμενο δεν είναι βέβαια δικό μου αλλά και δεν γνωρίζω τον συγγραφέα. Σε μέγιστο βαθμό το συνυπογράφω. Όπου διαφωνώ, παραθέτω την άποψή μου σε παρένθεση:

                   Η συντριβή του συστήματος και το τέλος του διεστραμμένου «εγώ».

  

Χειρότερο απ' το βλέμμα ενός δαρμένου σκύλου είναι το βλέμμα ενός ανθρώπου σαν δαρμένου σκύλου. Το βλέμμα του φόβου που δεν τον φιλτράρει η λογική, που δεν τον αναιρεί καμιά ελπίδα. Δεν υπάρχει χειρότερος φόβος απ' τον αόριστο φόβο. Δεν ξέρεις τι πρέπει να φοβάσαι και καταλήγεις να φοβάσαι τα πάντα. Λίγο πριν απ' το τέλος, φοβάσαι τον φόβο σου και καταλήγεις να φοβάσαι τον εαυτό σου.

Γέμισαν οι δρόμοι τέτοια βλέμματα. Άνθρωποι που δεν ξέρουν τι πρέπει να φοβούνται, σαν τα σκυλιά που περιμένουν το χτύπημα. Πού πάμε; Τι θα μας συμβεί; Κανένας δεν μπορεί ν' απαντήσει αλλά και κανένας δεν θέλει. Τι κακό θα συμβεί; Θα χάσουμε τη δουλειά μας, το σπίτι; Θ' αναγκαστούμε να ζήσουμε με λιγότερα; Η τηλεόραση 52 ιντσών δεν θα προσφέρει καμιά απόλαυση; Θ' αναγκαστούμε να ψάχνουμε στα σκουπίδια;

Θα είμαστε υποχρεωμένοι να πίνουμε ρετσίνα με τον γείτονα που δεν γνωρίζουμε καν, όπως σ' εκείνες τις ταινίες με τον Ρίζο και τη Βλαχοπούλου; Υπάρχει περίπτωση να χτυπήσει η πόρτα και να είναι ο διπλανός που ζητάει ένα λεμόνι; Ποιο απ' όλα είναι το δικό μας σενάριο;

Δεν είμαι σίγουρος πως η πτώχευση είναι η καταστροφή της Ελλάδας (μάλλον είναι τελικά). Προσπαθώ να καταλάβω τι είναι αυτό που θα πτωχεύσει. Η Παιδεία των προσωπικών Πανεπιστημίων και της κομματικής συναλλαγής; Οι εφορίες της διαφθοράς; Τα νοσοκομεία με το φακελάκι; Μήπως θα συντριβεί το πολιτικό μας σύστημα, αυτή η μεγάλη αποθήκη με ψεύτες, φαφλατάδες και ανεπάγγελτους; Θ' αναγκαστεί ο Δημήτρης Ρέππας να γίνει οδοντογιατρός, ο Καραμανλής δικηγόρος και ο Βενιζέλος αδύνατος (δική μου προσθήκη: ο Τσίπρας να εργασθεί); Ποια, αλήθεια, είναι η μεγάλη καταστροφή που φοβόμαστε;

Υπάρχουν πολλά που θα χάσουμε, αλλά δεν ξέρω αν είναι αυτά που δικαιούμαστε και πολύ περισσότερο αυτά που χρειαζόμαστε. Στη γειτονιά μου θα κλείσουν τα 7 καταστήματα μανικιούρ-πεντικιούρ και τα 6 κομμωτήρια και θα μείνει μόνο ο ένας φούρνος που θα πουλάει είδος ανάγκης: ψωμί. Οι κυρίες θα πάψουν να ισορροπούν επικίνδυνα πάνω σε αφόρετες γόβες και τεχνητές επιθυμίες. Οι τράπεζες δεν θα έχουν διακοποδάνεια. Ο Ρέμος δεν θα βρίσκει κανέναν να του ρίξει δυο γαρύφαλλα. Η Φιλιππινέζα δεν θ' αναθρέφει πια τα παιδιά. Οι σύγχρονες μανάδες ίσως δεν θ' αναφωνούν «δεν αντέχω», γιατί θ' ανακαλύψουν τη σημασία και της λέξης και της αντοχής. Τα παιδιά μας, όταν βγάζουν με 10 το λύκειο, θα πηγαίνουν σε κάποια τεχνική σχολή και όχι στο ιδιωτικό Πανεπιστήμιο του Λονδίνου που αναλαμβάνει να βαφτίσει τους κατιμάδες επιστήμονες με το αζημίωτο.

Ίσως χρησιμοποιούμε το κινητό τηλέφωνο όπως σε όλη την Ευρώπη, για να επικοινωνούμε και όχι για να εξευτελιζόμαστε. Το «ουάου» θα πάψει να είναι το υποκατάστατο του οργασμού στις κουβέντες που ψάχνουν την επιβεβαίωση της ανοησίας. Μπορεί να ψάξουμε περισσότερο τον πραγματικό οργασμό, μαζί με τους κανονικούς ανθρώπους που θα μας κάνουν να τους εκτιμάμε. Θ' αρχίσουμε να αξιολογούμε ποιος είναι ικανός και χρήσιμος και όχι αναγνωρίσιμος. Οι μανάδες δεν θα ζητάνε αυτόγραφο από την Τζούλια για τις κόρες τους.

Πιο πολύ, νομίζω, θα καταστρέψουμε με τα χέρια μας εκείνο το διεστραμμένο «εγώ» που επιμένει να μας αξιολογεί και να μας συγκρίνει με βάση τις πισίνες, τη μάρκα του αυτοκινήτου και τις κακόγουστες καρό ταπετσαρίες που φοράμε επειδή γράφουν Burberry. Μπορεί να μη θέλουμε πια να γίνουμε πλούσιοι, αλλά ουσιαστικοί. Μπορεί ίσως και ν' αγαπηθούμε περισσότερο, ανακαλύπτοντας τη συλλογικότητα και το ενδιαφέρον για μια ζωή που είναι κοινή.

Οι επιπόλαιοι θα ξαναγίνουν επιπόλαιοι και δεν θα είναι πια “τρέντι”. Οι αγρότες θα επιστρέψουν στα χωράφια. Και οι Ουκρανές, που έτρωγαν τις ψεύτικες επιδοτήσεις, στα σπίτια τους. Στα καφενεία των χωριών θα συζητάνε ξανά ποιο παιδί πρόκοψε και όχι ποιο πήγε σε ριάλιτι. Οι DJs, οι image makers, οι κουρείς σκύλων, ίσως χρειαστεί να βρουν μια άλλη δουλειά.

Το σύστημα της αξιολόγησής μας θ' αλλάξει και ίσως απαιτήσουμε πραγματικά να τιμωρηθούν αυτοί που τα έφαγαν. Παρουσία μας, πάντα. Ίσως δεν ξαναψηφίσουμε εκείνους που μας έφεραν σε αυτήν τη θέση. Και ίσως καταλάβουμε πως τα κοράκια του εξτρεμιστικού καπιταλισμού (εδώ διαφωνώ: το κρατικοδίαιτο, η επετηρίδα , ο ισοσταθμισμός, η θεσμοθέτηση της ζηλοφθονίας, ο νόμος -που έγινε το δίκιο του εργάτη-, το μπαχτσίσι στους ταγούς της εξουσίας είναι μόλις μερικά από αυτά που κατέστρεψαν τελικά τις δυνατότητες της χώρας), που φαίνονταν καναρίνια μέσα από τα κουστούμια και τις τηλεοράσεις, ήταν αυτοί που μας εξαπάτησαν την ώρα που ζαλιζόμασταν με Johnnie Black. Ίσως ψάξουμε για μια πιο δίκαια ζωή, χωρίς να μετράμε την απόδοση δίκιου με τη σύγκριση τραπεζικών λογαριασμών.

Μπορεί ξαφνικά οι καλλιτέχνες ν' αρχίσουν να παράγουν κι αυτοί, πατώντας σε αυτό που είναι ζωή και όχι στις κρατικές επιδοτήσεις, σαν να πουλάνε βαμβάκι, και στις δημόσιες σχέσεις.

Δεν είμαι σίγουρος πως όλα αυτά είναι κακά. Ναι, θα υπάρξουν χιλιάδες άνεργοι. Θα χτυπηθεί το Δημόσιο. Αυτό που βρίζουμε όλοι πως είναι αντιπαραγωγικό, μας ταλαιπωρεί και δεν μας εξυπηρετεί. Θ' απολυθούν κάποιοι απ' αυτούς που μπήκαν με ρουσφέτι, γλείψιμο, αναξιοπρέπεια. Τα επαρχιακά μουσεία της χώρας δεν θα έχουν δέκα κηπουρούς, θα καταργηθούν οι «Οργανισμοί Αναξιοπαθούντων Κορασίδων» και οι «Πολιτιστικοί σύλλογοι για τη σουρεαλιστική προσέγγιση της ζωής του Λάμπρου Κατσώνη». Οι ανύπαντρες κόρες αξιωματικών δεν θα παίρνουν επίδομα. Και όσες απ' αυτές είναι επώνυμες δεν θα είναι «κατά του γάμου από άποψη», για να παίρνουν το επίδομα.

Φοβάμαι, όπως όλοι. Αλλά θέλω και να συντριβεί ένα σύστημα που αναπαράγει τη σαπίλα. Που βαφτίζει Δημοκρατία τον διεφθαρμένο του εαυτό, Δικαιοσύνη την ατιμωρησία του κι ευτυχία την κενότητα και τον ευδαιμονισμό. Φοβάμαι.

Γι' αυτό θέλω να τελειώνουμε.

Σας παραθέτω τα λόγια του ποιητή Χάρη Βλαβιανού σε μια, πριν από αρκετό καιρό, συνέντευξή του στην Κρυσταλλία Πατούλη: “...οι ευθύνες για την κρίση βαρύνουν όλους μας, κι ας μην είναι εξ' ίσου μοιρασμένες. Η Ελλάδα κατάφερε να οικοδομήσει ένα κράτος (διεφθαρμένο, φαύλο, σαθρό) αλλά όχι μια κοινωνία. Είμαστε άθροισμα ατόμων που το καθένα κοιτάζει να εξασφαλίσει, με κάθε τρόπο (έστω και παράνομο) το συμφέρον του σε βάρος των υπολοίπων. Δεν υπάρχει αίσθηση κοινού πεπρωμένου, άρα αποδοχή της ανάγκης για θυσίες. Συζητάμε διαρκώς για τις ευθύνες των πολιτικών. Είναι ασφαλώς μεγάλες. Ξεχνάμε όμως τις δικές μας. Οι πολιτικοί είναι 'σαρξ εκ της σαρκός μας'. Είναι άνθρωποι δικοί μας'. Βρίσκονται εκεί που τους τοποθετήσαμε για έναν και μόνο λόγο: για να ικανοποιήσουν τις δικές μας επιθυμίες. Το τίμημα γνωστό: και αυτοί θα ωφεληθούν από τη συναλλαγή. Έτσι ορίζουν οι κανόνες του παιχνιδιού. Απλώς, όταν σ' ένα σύνολο οι πάντες συμπεριφέρονται ως 'free riders', θα έρθει η στιγμή που θα χρεοκοπήσουν ομαδικά…”.

Το "Ερωτικό τραγούδι του Προύφροκ" είναι το πρώτο ποίημα που εμφανίζεται στη συλλογή των   απάντων του T.S.Eliot. Παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον και αποτυπώνει τη στάση του ποιητή απέναντι στη συναισθηματική - ερωτική διαδικασία. Τις επιφυλάξεις, την αίσθηση της φθοράς, τις ελπίδες αλλά και τους φόβους. Δεν νομίζω πως κάποια περεταίρω ανάλυση το εμπλουτίζει. Σας αφήνω να το απολαύσετε στα Αγγλικά και στην Ελληνική του μορφή.

THE LOVE SONG OF J. ALFRED PRUFROCK

 S'io credessi che mia risposta fosse

 a persona che mai tornasse al mondo,

 questa fiamma staria senza piu scosse.

 Ma per cio che giammai di questo fondo

 non torno vivo alcun, s'i'odo il vero,

 senza tema d'infamia ti rispondo.

 Let us go then, you and I,

When the evening is spread out against the sky

Like a patient etherised upon a table;

Let us go, through certain half-deserted streets,

The muttering retreats

Of restless nights in one-night cheap hotels

And sawdust restaurants with oyster-shells:

Streets that follow like a tedious argument

Of insidious intent

To lead you to an overwhelming question...

Oh, do not ask, "What is it?"

Let us go and make our visit.

 In the room the women come and go

Talking of Michelangelo.

 The yellow fog that rubs its back upon the window-panes,

The yellow smoke that rubs its muzzle on the window-panes,

Licked its tongue into the corners of the evening,

Lingered upon the pools that stand in drains,

Let fall upon its back the soot that falls from chimneys,

Slipped by the terrace, made a sudden leap,

And seeing that it was a soft October night,

Curled once about the house, and fell asleep.

 And indeed there will be time

For the yellow smoke that slides along the street

Rubbing its back upon the window-panes;

There will be time, there will be time

To prepare a face to meet the faces that you meet;

There will be time to murder and create,

And time for all the works and days of hands

That lift and drop a question on your plate;

Time for you and time for me,

And time yet for a hundred indecisions,

And for a hundred visions and revisions,

Before the taking of a toast and tea.

 In the room the women come and go

Talking of Michelangelo.

And indeed there will be time

To wonder, "Do I dare?" and, "Do I dare?"

Time to turn back and descend the stair,

With a bald spot in the middle of my hair -

(They will say: "How his hair is growing thin!")

My morning coat, my collar mounting firmly to the chin,

My necktie rich and modest, but asserted by a simple pin -

(They will say: "But how his arms and legs are thin!")

Do I dare

Disturb the universe?

In a minute there is time

For decisions and revisions which in a minute will reverse.

 For I have known them all already, known them all -

Have known the evenings, mornings, afternoons,

I have measured out my life with coffee spoons;

I know the voiced dying with a dying fall

Beneath the music from a farther room.

 So how should I presume?

 And I have known the eyes already, known them all -

The eyes that fix you in a formulated phrase,

And when I am formulated, sprawling on a pin,

When I am pinned and wriggling on the wall,

Than how should I begin

To spit out all the butt-ends of my days and ways?

 And how should I presume?

 And I have known the arms already, known them all -

Arms that are braceleted and white and bare

(But in the lamplight, downed with light brown hair!)

Is it a perfume from a dress

That makes me so digress?

Arms that lie along a table, or wrap about a shawl.

 And should I then presume?

 And how should I begin?

 

. . . . . . .

 Shall I say, I have gone at dusk through narrow streets

And watched the smoke that rises from the pipes

Of lonely men in shirt-sleeves, leaning out of windows?...

 I should have been a pair of ragged claws

Scuttling across the floors of silent seas.

 . . . . . . .

 

And the afternoon, the evening, sleeps so peacefully!

Smoothed by long fingers,

Asleep....tired....or it malingers,

Stretched on the floor, here beside you and me.

Should I, after tea and cakes and ices,

Have the strength to force the moment to its crisis?

But though I have wept and fasted, wept and prayed,

Though I have seen my head (grown slightly bald) brought in upon a

    platter,

I am no prophet - and here's no great matter;

I have seen the moment of my greatness flicker,

And I have seen the eternal Footman hold my coat, and snicker,

And in short, I was afraid.

 And would it have been worth it, after all,

After the cups, the marmalade, the tea,

Among the porcelain, among some talk of you and me,

Would it have been worth while,

To have bitten off the matter with a smile,

To have squeezed the universe into a ball

To roll it towards some overwhelming question,

To say: "I am Lazarus, come from the dead,

Come back to tell you all, I shall tell you all" -

If one, settling a pillow by her head,

 Should say: "That is not what I meant at all.

 That is not it, at all."

 And would it have been worth it, after all,

Would it have been worth while,

After the sunsets and the dooryards and the sprinkled streets,

After the novels, after the teacups, after the skirts that trail along

 the floor -

And this, and so much more? -

It is impossible to say just what I mean!

But as if a magic lantern threw the nerves in patterns on a screen:

Would it have been worth while

If one, settling a pillow or throwing off a shawl,

And turning towards the window, should say:

 "That is not it at all,

 That is not what I meant at all."

 . . . . . . .

 No! I am not Prince Hamlet, nor was meant to be;

Am an attendant lord, one that will do

To swell a progress, start a scene or two,

Advice the prince; no doubt, an easy tool,

Deferential, glad to be of use,

Politic, cautious, and meticulous;

Full of high sentence, but a bit obtuse;

At times, indeed, almost ridiculous -

Almost, at times, the Fool.

I grow old....I grow old....

I shall wear the bottoms of my trousers rolled.

 Shall I part my hair behind? Do I dare eat a peach?

I shall wear white flannel trousers, and walk upon the beach.

I have heard the mermaids singing, each to each.

I do not think that they will sing to me.

I have seen them riding seaward on the waves

Combing the white hair of the waves blown back

When the wind blows the water white and black.

We have lingered in the chambers of the sea

By sea-girls wreathed with seaweed red and brown

Till human voices wake us, and we drown.

TΟ ΕΡΩΤΙΚΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΟΥ J. ALFRED PRUFROCK

 S'io credessi che risposta fosse

 a persona che mai tornasse al mondo,

 questa fiamma staria senza piu scosse.

 Ma per cio che giammai di questo fondo

 non torno vivo alcun, s'i'odo il vero,

 senza tema d'infamia ti rispondo.¹

 Πάμε λοιπόν, εσύ κι εγώ,

Καθώς το δείλι απλώνεται στον ουρανό

Σα ναρκωμένος άρρωστος στο χειρουργείο^.

Πάμε, από δρόμους μισοαδειανούς,

Στα βαβούρικα στέκια

Ξενύχτηδων, σε πανδοχεία της μιας νυχτιάς

Και ψαροκαπηλειά στρωμένα πριονίδι:

Δρόμους που σ' ακολουθούν σα βαρετές κουβέντες

Με ύπουλους σκοπούς

Για να σε παρασύρουνε σε μιαν ερώτηση συντριπτική...

Ω, μη ρωτάς, "Ποιά να ‘ναι αυτή;"

Πάμε να τα επισκεφτούμε.

 Στην κάμαρα οι γυναίκες τριγυρνούν

Για τον Μικελάντζελο μιλούν.

 Το κίτρινο πούσι που ξύνει τη ράχη του πάνω στα τζάμια,

Η κίτρινη κάπνα που ξύνει τη μούρη της πάνω στα τζάμια,

Έγλυψε με τη γλώσσα της του βραδινού τις κόχες,

Ξέμεινε πάνω στα στεκάμενα βρομόνερα,

Άφησε στη ράχη της να κατακάτσει το φούμο από τις καμινάδες,

Γλίστρησε πάνω στην πεζούλα, ξάφνου τινάχτηκε,

Και βλέποντας πως ήτανε γλυκιά μια νύχτα του Οκτώβρη

Τυλίχτηκε γύρω απ' το σπίτι μια φορά, κι αποκοιμήθηκε.

 Κι αλήθεια, θα βρεθεί καιρός

Για την κίτρινη καπνιά που σέρνεται στο δρόμο

Ξύνοντας τη ράχη της στα παραθύρια^.

Θα βρεθεί καιρός, θα βρεθεί καιρός

Ένα προσωπείο να ετοιμάσεις, τα πρόσωπα που συναντάς να συναντήσει^.

Θα βρεθεί καιρός για να δολοφονήσεις και να δημιουργήσεις,

Και καιρός για όλα τα έργα και τις μέρες των χεριών

Που υψώνονται και ρίχνουν μιαν ερώτηση στο πιάτο σου^.

Καιρός για σένα, καιρός για μένα,

Και καιρός ακόμα για χιλιάδες δισταγμούς,

Και χιλιάδες θεωρήσεις κι αναθεωρήσεις,

Προτού να πάρουμε τσάι με φρυγανιές.

 Στην κάμαρα οι γυναίκες τριγυρνούν

Για τον Μικελάντζελο μιλούν.

Κι αλήθεια, θα βρεθεί καιρός

Να ρωτηθώ, "Τολμώ;" και, "Αληθινά τολμώ;"

Καιρός στροφή να κάμω και τη σκάλα να κατέβω,

Με μια μικρή φαλάκρα πίσω στο κεφάλι -

(Θα πουν: "Πόσο αδυνατήσαν τα μαλλιά του!")

Το πρωινό μου πανωφόρι, το κολάρο ως το πηγούνι μου σφιχτά κλειστό,

Πλούσια η γραβάτα μου και σεμνή, ωστόσο τονισμένη από καρφίτσα απλή -

(Θα πουν: "Μα πόσο αδυνατίσανε τα χέρια και τα πόδια του!")

Άραγε τολμώ

Το σύμπαν να ενοχλήσω;

Ένα λεπτό είναι αρκετό

Γι αποφάσεις κι αναθεωρήσεις που ξανά, σ' ένα λεπτό, θ' αλλάξουν.

 Γιατί κιόλας τα γνώρισα όλ' αυτά, όλα τα γνώρισα -

Γνώρισα τα βραδινά, τα πρωινά, τ' απογευματινά,

Με κουταλάκια του καφέ μοίρασα τη ζωή μου^.

Γνωρίζω τις φωνές που υποταγμένες σβήνουνε

Πίσω από μουσική σε δωμάτιο μακρινό.

 Πώς λοιπόν να υποθέσω;

 Γνώρισα κιόλας τα μάτια, τα γνώρισα όλ' αυτά -

Μάτια που σε καθηλώνουν σε μιά φράση τυπική,

Κι όταν είμαι τυπικός, καθισμένος στα καρφιά,

Οταν είμαι καρφωμένος και σπαρταρώ στον τοίχο,

Τότε πώς θα μπόραγα ν' αρχίσω

Τα κατακάθια απ' τις μεθόδους και τις μέρες μου να φτύνω;

 Και πώς θα μπόραγα να υποθέσω;

 Γνώρισα κιόλας τα χέρια, τα γνώρισα όλ' αυτά -

Χέρια με βραχιόλια, άσπρα και γυμνά

(Όμως στο φως της λάμπας, χαμηλωμένα, με χνούδι απαλό!)

Είν' άραγε το άρωμα μιας φούστας

Που μ' εκτροχιάζει τόσο;

Χέρια που ακουμπούνε στο τραπέζι, ή που αγκαλιάζουν κάποιο σάλι.

 Θα ‘πρεπε τότε λοιπόν να υποθέσω;

 Και πώς ν’ αρχίναγα;

 . . . . . . .

 Να πω, περπάτησα το σούρουπο δρόμους στενούς

Κι είδα που ανέβαινε καπνός από τις καμινάδες

Ανδρών μοναχικών, φτωχοντυμένων, που σκύβαν έξω από παράθυρα...

Ένα ζευγάρι θα ‘πρεπε να ‘μουνα τρελοδαγκάνες

Που πηλαλούνε στο βυθό σιωπηλών πελάγων.

 . . . . . . .

 Μέσα στο δειλινό, το βραδινό κοιμάται τόσο ειρηνικά!

Ησυχασμένο από δάχτυλα μακριά,

Κοιμισμένο....κουρασμένο....ή κάνει τον άρρωστο,

Στο πάτωμα επάνω ξαπλωμένο, εδώ, δίπλα σε σένα και σε μένα.

Θα ‘πρεπε άραγε, μετά το τσάι, το κέικ, το παγωτό,

Να ‘χα τη δύναμη να σπρώξω τη στιγμή στα όριά της;

Όμως κι αν έχω κλάψει και νηστέψει, κλάψει και προσευχηθεί,

Κι αν είδα το κεφάλι μου (με μια μικρή φαλάκρα) σε δίσκο να το φέρνουν

Δεν έγινα προφήτης - κι αυτό σπουδαίο δεν είναι^.

Είδα να ξεθωριάζει του μεγαλείου μου η στιγμή,

Και τον αιώνιο Θυρωρό, να μου κρατάει το παλτό και να κρυφογελά,

Κοντολογίς, φοβήθηκα για τα καλά.

 Κι αλήθεια, θα ‘χε νόημα αυτό, στο κάτω - κάτω,

Έπειτ’ από το τσάι, τα φλιτζανάκια, τα γλυκά,

Μέσα στις πορσελάνες, μέσα σε μια κουβέντα που κάναμε οι δύο,

Θα ‘χε άραγε νόημα,

Να ξέφευγα χαμογελώντας από το θέμα,

Να στούμπιζα το σύμπαν σε μία μπάλα

Και να την τσούλαγα σε μιαν ερώτηση συντριπτική,

Να ‘λεγα: "Είμ’ ο Λάζαρος, έρχομαι εκ νεκρών,

Έρχομαι όλα να σου τα πω, όλα να σου τα φανερώσω" -

Αν κάποια, στρώνοντας ένα μαξιλάρι πλάι στο κεφάλι της,

 Έλεγε: "Διόλου δεν είν 'αυτό που εννοούσα.

 Διόλου δεν είν' αυτό."

 Κι αλήθεια, θα ‘χε νόημα αυτό, στο κάτω - κάτω,

Θα ’χε άραγε νόημα,

Ύστερ' απ' τις αυλές, τα δειλινά, τους ψιχαλισμένους δρόμους,

Ύστερ' απ' τις νουβέλες, τα φλιτζάνια του τσαγιού, ύστερ' απ' τις φούστες που

 σέρνονται στο πάτωμα -

Κι αυτά, και τόσα άλλα ακόμα; -

Μου είναι αδύνατο να πω τι ακριβώς εννοώ!

Όμως, λες κι έριξε φανάρι μαγικό το σχήμα του πάνω σε μιαν οθόνη:

Θα ‘χε άραγε νόημα

Αν κάποια, στρώνοντας ένα μαξιλάρι ή κάποιο σάλι της πετώντας μακριά,

Και στο παράθυρο γυρνώντας, έλεγε:

 "Διόλου δεν είν' αυτό,

 Διόλου δεν είν' αυτό που εννοούσα."

 . . . . . . .

 Όχι! Δεν είμαι ο πρίγκιπας Αμλέτος, ούτε και σκόπευα να γίνω^.

Είμαι ένας λόρδος συνοδός, κάποιος που είν' ό,τι χρειάζεται

Να βελτιώσει μιαν επίδοση, ν' αρχίσει κάνα-δύο σκηνές,

Τον πρίγκιπα να συμβουλεύσει^. αναμφίβολα, ένα καλόβολο υποχείριο,

Αξιοσέβαστο, ευτυχισμένο που είναι χρήσιμο,

Επιφυλακτικό, σχολαστικό και συνετό^.

Με γνώμη υψηλόφρονη, μα κομματάκι αργός^.

Καμιά φορά, αληθινά, σχεδόν γελοίος -

Σχεδόν, καμιά φορά, ο Τρελός.

Γερνώ....γερνώ....

Τα παντελόνια μου με γυρισμένα τα μπατζάκια θα φορώ.

 Να χτενίσω πίσω τα μαλλιά μου; Τολμώ με μια μικρούλα να τα φτιάξω;

Σπορ άσπρο παντελόνι θα φορώ και θα βολτάρω στην ακτή.

Τις γοργόνες άκουσα να τραγουδούν, η μια στην άλλη.

Θαρρώ δεν θα μου τραγουδήσουν.

Τις έχω δει προς τ' ανοιχτά να καβαλούν τα κύματα

Ρίχνοντας πίσω του πελάγου τα λευκά μαλλιά

Καθώς ο άνεμος άσπρα και μαύρα κάνει τα νερά.

Μας χασομέρησαν, μες στα θαλασσινά θαλάμια,

Κόρες της θάλασσας στεφανωμένες φύκια κόκκινα και καστανά

Ωσότου ανθρώπινες μας ξύπνησαν φωνές, κι έτσι πνιγήκαμε.

-------------------------------------

1.  Dante: Κόλαση ΧΧVΙΙ, 61-66:

 Αν τόξερα πως θα μιλούσα ανθρώπου

 Που θα γυρνούσε κάποτε στον κόσμο

 Η φλόγα τούτη δε θα σάλευε άλλο^.

 Μ'αφού ποτέ από το βάθος τούτο ουτ'ένας

 Αν είν'αλήθεια ζωντανός δεν βγήκε

 Χωρίς φόβο ντροπής θα σου απαντήσω.