Φιλμ για γιατρούς, είκοσι τον αριθμό. Όσοι πιστοί προλάβατε.....

http://click.mail.medscape.com/?qs=e02a1c567b6ac5878f2a49cd79df2560d320cf065d4c90c04c0bf8cae9b0fdb5ff7126ad9b9264b4

Ο φίλτατος Πάνος Θεοδωρίδης, σχολιάζει, με τον δικό του τρόπο, μια άθλια επικαιρότητα

Αν μου επιτρέπεται, στην γενική ευωχία κι ενώ ο καθένας σημαδεύει την πόρτα του για να μη θεωρηθεί ναζί, διαβάστε μερικά λογια, διότι άρχισαν ακόμη κι αυτους που τραυλίζουν μιάν αντίρρηση να τους στέλνουν στην γκιλοτίνα:

1. Είναι έξωση πρωταιτίων, φαντάζομαι. Οι 400 χιλιάδες ψηφοφόροι της ΧΑ είναι το επίδικο έπαθλο. Διοτι αυτούς μήτε να τους αλλαξεις το φρόνημα μπορείς, μήτε να τους εξαφανίσεις το αίσθημα πνιγμου, θυμού και αδικίας που έχουν.

2.Ο διωγμός είναι του τύπου της Βανδέας , των Ουγενότων ή απλως θα ζητουν οι υπηρεσίες ένα πιστοποιητικο αντιφασιστικών φρονημάτων;

3.Οι νόμοι σύλληψης, ανάκρισης, δίκης, τιμωρίας ενόχων γιά δολοφονία και ηθικη αυτουργία, φαντάζομαι και καμιά πενηνταριά ολογυρα, υπάρχουν, καλα κρατουν και οι δικαστές τους ξέρουν.Τις αιωρουμενες απειλες ("είστε εγκληματική οργάνωση, είστε δείξιοι και πείξιοι") ποιός τις προκαλεί; τι χρειάζονται;

4.Οι Αμερικάνοι σας πίεζαν για τη 17Ν, οι Ευρωπαίοι σας πιέζουν γιά τη ΧΑ;ή μήπως βρήκαν μιά δεξαμενή ψήφων υπέρ υμών, που θα κολλήσει τους εναντίους στη θέση του δεύτερου κόμματος χωρις ελπίδα ανάταξης;

5.Τόσα χρόνια τρελάθηκαν οι ενάντιοι να σας δείχνουν πετροβολητά, συνεργασίες με αστυνομία και κουκουλοφόρους υπό προστασία ενστόλων. Τώρα το πήρατε είδηση, ή επειδή το έγραψε ένας ξένος δημοσιογράφος;

6.Και τώρα τι θα γίνετε χωρίς παρακράτος ,που καλομάθατε απο την εποχή που ξαμολύσατε τους έρμους τους επαναστάτες Μακεδόνες να σβήσουν το Μοριά απο τον χάρτη ,επειδή ήθελαν άλλου τύπου γκουβέρνο ,εκεί, κατά το 1825;

7.Αν αύριο σας κουνηθεί ο Καμμένος που καποτε υποστήριξε πως μας ψεκάζουν, θα φωνάξετε τους ζουρλομανδύες να μαζέψουν τους ηγέτες των ΑΝΕΛ;

8. Αν το ΚΚΕ αρνηθεί και πάλι οικονομικό έλεγχο στο κόμμα, θα τους βγάλετε εκτός νόμου λόγω απείθειας στο ΣΔΟΕ;

9.Δεν λεω τι περιμένει τον Σύριζα, επειδή το περιμένετε και εσείς.

10.Σας έτυχε ποτέ διαχρονικώς τέτοια υποστήριξη των "προοδευτικών πολιτικών"; δεν σας βάζει σε δεύτερες σκεψεις;

11. Ο Σουλτάνος δεν άντεξε τις παραλυσίες των Γενιτσάρων και τους εξολοθρευσε άπαντες μέσα στις κουζίνες με τα πιλάφια. Με τους Γενίτσαρους διατηρήθηκε έξι αιωνες. Χωρίς αυτούς, το χαλιφάτο έσβησε σε έναν παρά κατι.

12.Καλά, το σκεφτήκατε και το κανετε. Φαντάζομαι θα βρείτε και αποδείξεις "σύστασης" που αντέχουν σε δικαστήριο.Με τις "καλαμίδες" και το "κράνος" θα αποδείξετε την διάβρωση και τέτοια;

13.Δεν βλέπω πουθενά το Σύνταγμα, τους Νόμους που ψηφίσατε και κάποιον Τερτσέτη να σας κόβει τον άνεμο στα πανιά σας.

14. Κράτος δικαίου είναι όταν αυτός που σε σκότωσε, διατηρεί βασικά ανθρώπινα δικαιώματα.Ακόμη κι άν είναι αυτοπροσώπως ο Σαταναήλ, με γενάκι, κέρατα και γέλιο 72 οδόντων.

15.Ενα ξέρω: απο ένα ασταθές κόμμα διαμαρτυρίας με παραστρατιωτική δομή, και τσαμπουκαλιδικη φτιάξη, είτε θα γεμίσετε τα δικα σας κόμματα τρελαμένους που θα ονειρεύονται ξεκοιλιάσματα, είτε θα τους βοηθήσετε να ανακαλυψουν την αβάσταχτη γοητεία της δυναμικής ,αφανους μειοψηφικης οργάνωσης.

16. Δεν έχετε σχέδιο. Γενικη καντίφλα μου θυμίζετε. Και είναι πολλοί οι πρόθυμοι ηλιθιοι που περιμένουν τη σειρά τους.

17.Τα σχέδια αφαίμαξης και φορομπηξίας στο μεταξύ, καλά κρατουν...

Κατά καιρούς. ως πολίτης τούτης της πόλης, με δεδομένη την αγάπη μου γι αυτήν και με επίγνωση της δεινής οικονομικής πραγματικότητας της χώρας μας, θεωρώ πως έχουμε πλέον, πολύ σοβαρή υποχρέωση να σκεφτόμαστε λύσεις που, από τη μια μεριά θα αλλάξουν την εικόνα καθίζησης που εμφανίζει η πόλη μας και από την άλλη δεν θα επιβαρύνουν τον τόπο με μη παραγωγικά σχέδια, φαραωνικού τύπου, που είδαν το φως της δημοσιότητας τον τελευταίο καιρό. Σε μια, εκ των πραγμάτων, παγκοσμιοποιημένη οικονομία, κάθε πρόταση που δεν παράγει κέρδος, αλλά μονάχα πρόσκαιρη λαϊκή ικανοποίηση, θα πρέπει εκ προοιμίου να απορρίπτεται.

Με αυτά κατά νου σας παραθέτω κάποιες προτάσεις, που κατά καιρούς δημοσίευσα και που, κάποιες από αυτές, υιοθετήθηκαν στη συνέχεια, συμπτωματικά, από πλέον αρμόδια χείλη.

Ι. 
Η πόλη μας, έχοντας ένα λιμάνι που βρίσκεται ακριβώς στο υπογάστριο της Νοτιοανατολικής Ευρώπης μπορεί, με κατάλληλο σχεδιασμό αλλά και με βελτίωση των σχετικών υποδομών (που τα τελευταία χρόνια πραγματοποιούνται μεν αλλά με εξαιρετικά αργούς ρυθμούς) να το καταστήσει την μείζονα πύλη εισόδου εμπορευμάτων και όχι μόνον, σχεδόν προς πάσαν Ευρωπαϊκή κατεύθυνση.

Απαιτήσεις για την ανάπτυξη: 
α.. Η επίσπευση των εργασιών επέκτασης της 6ης προβλήτας.
β. Περεταίρω ανάπτυξη των δυνατοτήτων του λιμένος και 
γ. Δημιουργία ενός σοβαρού κέντρου logistics, είτε επιτοπίως είτε ακόμη και κάπου κοντά στα σύνορα με τη Βουλγαρία ή την FYROM.
δ. Σιδηροδρομική σύνδεση αυτού του κέντρου με τον Δούναβη.

Η παρουσία των υδάτινων δρόμων που ξεκινούν από το Δούναβη, μπορούν να εξυπηρετήσουν ώστε άμεσα, αλλά και γρήγορα, να μεταφέρονται τα εμπορευματοκιβώτια σε οποιοδήποτε μέρος της Ευρωπαϊκής Ένωσης. 

Στο σημείο αυτό εκφράζω την απορία μου για το ότι επιλέχθηκε ο Πειραιάς από την Cosco προς ανάπτυξη και πόσο αυτόβουλη ήταν η κατάληψη του λιμανιού μας, επί 8 περίπου μήνες, την ίδια περίπου εποχή των διαπραγματεύσεων.

ΙΙ.
Η πόλη μας διαθέτει το μοναδικό προνόμιο να υπάρχουν ουσιαστικώς ελεύθερα, στην καρδιά του πολεοδομικού της συγκροτήματος, δυο πολύ μεγάλα οικόπεδα.

Το πρώτο είναι αυτό που στεγάζει τη ΔΕΘ και που παραμένει αναξιοποίητο όλες εκείνες τις μέρες που δεν φιλοξενεί κάποια έκθεση και το δεύτερο είναι το οικόπεδο του Γ’ΣΣ. Θεωρώ, με κάθε επιφύλαξη, πως το εμβαδόν τους είναι περίπου 300-400 στρέμματα.

Αυτά τα συγκεκριμένα και συνεχόμενα οικόπεδα είναι σε άμεση επαφή και σχέση με τα δυο μας Πανεπιστήμια, με το Βυζαντινό Μουσείο, με το Αρχαιολογικό Μουσείο, με το Μακεδονικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης, με το Πολεμικό Μουσείο, με το Λευκό Πύργο, με την Αψίδα του Γαλερίου, με τη Ροτόντα αλλά επίσης και με λαμπρά παραδείγματα βυζαντινής ναοδομίας όπως ο Ναός του Αγ. Παντελεήμονα, ο Άγιος Νικόλαος ο Ορφανός (μνημεία Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς), κ.ά.. 

Εδώ θα πρέπει να συμφωνήσουμε πως η Θεσσαλονίκη μας πρέπει να αλλάξει την εικόνα που έχουν γι αυτήν, τόσο στο εσωτερικό της χώρας όσο και στο εξωτερικό. Οι εκτάσεις, συνεπώς, αυτές μπορούν να αποτελέσουν την αφορμή για κάτι τέτοιο μια και μέχρι σήμερα παραμένουν, πρακτικά, αναξιοποίητες

Πρόταση: 

Να αποφασισθεί και να γίνει ένα σύγχρονο συνεδριακό κέντρο με δυνατότητες ανάληψης διεθνών συνεδρίων – επιμένω στο ΔΙΕΘΝΏΝ συνεδρίων (12-15.000 θέσεις) στον χώρο της ΔΕΘ και ένα 5 αστέρων plus ξενοδοχείο 2-3.000 δωματίων στον χώρο του Γ’ΣΣ. Από τα κτίσματα της ΔΕΘ να διατηρηθούν και, αν είναι δυνατόν να ενταχθούν, ο Πύργος του ΟΤΕ, το Palais des Sports και το κτήριο του Μακεδονικού Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης. Από το χώρο του Γ’ΣΣ να διατηρηθεί , ως πρόσοψη, στο νέο ξενοδοχείο, το παλιό εξαίρετο κτήριο. Η μελέτη για το νέο συνεδριακό κέντρο, όπου θα μπορεί παράλληλα η Hellexpo να στεγάζει και όλες τις κλαδικές της εκθέσεις, θα πρέπει να ανατεθεί σε οίκο που θα πρωτεύσει σε διεθνή διαγωνισμό ώστε να αποτελέσει, αυτό καθ’ εαυτό, σοβαρό αξιοθέατο και πόλο έλξεως τόσο για κάθε επισκέπτη της πόλης όσο και για τους κατοίκους της. Το αυτό θα πρέπει να επιδιωχθεί και με το Ξενοδοχείο. Η μελέτη του περιβάλλοντος χώρου να δώσει, στον κόσμο της πόλης μας, ένα μεγάλο, μητροπολιτικό, πάρκο με υπόγεια διέλευση των υφισταμένων δρόμων και συνένωσή του με το πράσινο του πάρκου της ΧΑΝΘ και την δημιουργία ενός πολιτιστικού περιπάτου που να ενώνει την Ροτόντα με τον Λευκό Πύργο περνώντας από τα δυο Πανεπιστήμιά μας.

Δυνατότητες οικονομικές:

Οι δύσκολοι καιροί δεν επιτρέπουν χρηματοδοτικές ελπίδες από τον κρατικό προϋπολογισμό αλλά ούτε και εθνικές δυνατότητες διατήρησης ροής συνεδρίων. Ένας τέτοιος χώρος θα πρέπει να ανατεθεί σε εταιρείες που ασχολούνται κατ’ αποκλειστικότητα με Συνεδριακό Τουρισμό οι οποίες μπορούν να αναλάβουν, με κατάλληλες μεθοδεύσεις τόσο το σχεδιασμό και τη δημιουργία του όσο και τη λειτουργία του για εύλογο χρονικό διάστημα

Αποτελέσματα για την πόλη:

Αλλαγή του brand name της πόλης μας. Περισσότερες από 3,500 μόνιμες θέσεις εργασίας, Αναζωογόνηση της χειμαζόμενης αγοράς του κέντρου. Ανάπτυξη της περιοχής οδού Ευζώνων. Σοβαρή κίνηση για τα άλλα ξενοδοχεία της Θεσσαλονίκης μια και το προγραμματιζόμενο 5 αστέρων δεν θα καλύπτει, σε καμιά περίπτωση τις ανάγκες ενός παγκόσμιου συνεδρίου (ανάγκη για τουλάχιστον 6-8.000 δωματίων επί πλέον ανά συνέδριο). Υπόγειοι δρόμοι αλλά και υπόγεια parking, σε όλη την περιοχή της ΧΑΝΘ. 

ΙΙΙ. 
Η πόλη μας, αποτελεί ένα ανοικτό μουσείο Χριστιανικών Ναών της Παλαιολόγειας Αναγέννησης αλλά και διάσημων μνημείων της μακρόχρονης Ρωμαϊκής παρουσίας.
Από εδώ περνούσε η Εγνατία οδός. Τα κάστρα της πόλης, επίσης, αποτελούν ίσως το μεγαλύτερο διασωζόμενο παρόμοιο σύμπλεγμα στη χώρα μας.

Το Βυζαντινό Μουσείο Θεσσαλονίκης είναι ένα από τα αρτιότερα στη χώρα και ασφαλώς μπορεί, με κατάλληλη πολιτική και όχι αναγκαστικά οικονομική υποστήριξη, να εδραιωθεί παγκοσμίως και να αποτελέσει σημείο μείζονος ιστορικής αναφοράς, Επίσης, το αρχαιολογικό Μουσείο Θεσσαλονίκης στεγάζει εκθέματα διεθνούς ενδιαφέροντος.

Η Μακεδονία είναι ο τόπος από όπου ο Ελληνικός πολιτισμός ξεκίνησε και καταύγασε τον κόσμο. Η δυναμική του Φιλίππου και του Μεγάλου Αλεξάνδρου εμπλούτισε περιοχές, πολύ κοντά στην πόλη μας, με εξόχως σοβαρά και ενδιαφέροντα μνημεία αλλά και πόλεις ολόκληρες. 

Οι τάφοι της Βεργίνας, το ανάκτορο της Πέλλας, τα ευρήματα στο Δίον αποτελούν σημεία αναφοράς για όσους ενδιαφέρονται αλλά και για τον “απλά περίεργο” επισκέπτη.

Όλα αυτό το πολιτισμικό προϊόν, με την κατάλληλη προβολή – προώθηση, χωρίς σοβαρές οικονομικές απαιτήσεις, μπορεί να αναδείξει τη Θεσσαλονίκη μας σε ακαταμάχητο πυλώνα ιστορικού – πολιτιστικού τουρισμού και να συμβάλλει, πρακτικώς ανέξοδα, στην ανάπτυξη της πόλης.

Υπάρχουν ασφαλώς και άλλες ιδέες. Ας κάτσουμε να σκεφτούμε, ο καθένας μας κάτι θα βρει. Έτσι ίσως πάψει η Θεσσαλονίκη να είναι μόνον “δυνατότητες” που τις θυμούνται οι επίσημοι Κυριακάς, εορτάς και την ημέρα εγκαινίων της Διεθνούς μας Έκθεσης…..

Να σημειωθεί πως και στο παρελθόν έχω δημοσιεύσει, σε αυτό το σημείο, αντίστοιχες σκέψεις. Χωρίς να θέλω να σας κουράσω, πιστεύω πως η επανάληψη εδραιώνει τη θέση....

Δεν με ενδιαφέρει ποιανού το αίμα χύνεται. Με νοιάζει να μη χύνεται....

Μπορεί να διαφωνώ πολιτικά με τον φίλτατο Μιχάλη αλλά, πώς να το κάνουμε, συμφωνώ πολιτιστικά....

Κουκιά φάγαμε κουκιά μολογάμε

Του Μιχάλη Γ.Τριανταφυλλίδη

Έφτασε ο κόμπος στο χτένι.

Χύθηκε αίμα αθώου, νέου.

Θυμώσαμε όλοι, γι αυτούς τους άλλους του όποιους.

Δυστυχώς κανείς με τον εαυτό του και φυσικά η απάντηση το ίδιο αμάσητο και ανιαρό «κάλεσμα» μπρρρρρ

Γιατί για όλα αυτά, το ρημάδι το πολιτικό σύστημα, Δεξιά και Αριστερά είχε πάντοτε, από μια ρετσέτα έτοιμη και την φερμάριζε κάθε φορά ως πανάκεια κατά πάσης νόσου και μαλακίας.

Στο τέλος δε κατάντησε να αποτελεί τυφλοσούρτη ακόμα και για τις νεότερες γενιές.

Πολύ καιρό πριν, ο Βενιζέλος ομίλησε περί συνταγματικού τόξου και μετά οι άλλοι περί μετώπου, και οι άλλοι για τα άλλα και όλοι «εγώ σας τα λεγα» ως μόνιμη επωδός.

Θεωρούν όλοι, ότι ναι μεν μέτωπο, αλλά αφού συμφωνήσετε με τα δικά μου . Αν δεν συμπαραταχτείς πως θα κάνουμε μέτωπο, αφού.

Ναι μεν μέτωπο, αλλά θα πρέπει να  φαίνεται ότι εγώ πήρα την πρωτοβουλία κι εσύ ακολούθησες.

Ναι μεν μέτωπο, αλλά θα φτιάξω εγώ ένα σχήμα, δήθεν ανεξάρτητο, δήθεν πρωτοβουλία και όλοι θα ‘ρθείτε να συμπαραταχτείτε.

Αυτές είναι οι πρακτικές της αθλιότητας, που εξακολουθούμε να μην αντιμετωπίζουμε με χλεύη διότι νομίζουμε ότι είναι πολιτική, ενώ στην ουσία είναι ο ευτελισμός της.

Συνταγές για να δεχτείς του κανόνες λειτουργίας της Δημοκρατίας δεν υπάρχουν.

Συνταγές και φάρμακα για να διώξεις την μπίχλα του άθλιου πολιτικού συστήματος δεν υπάρχουν, ή τουλάχιστον δεν έχουν εφευρεθεί ακόμα.

Το να μάθεις ν΄ακούς τον άλλον και κυρίως να τον σέβεσαι, είναι μάθημα δύσκολο και δεν το διδάσκουν στα σχολειά, γιατί εκεί κυριαρχούν οι Κοτσιφάκηδες και οι Ζωγραφούδες.

Σήμερα το πρωί , βουλευτής της Ν.Δ.. που πήρε μέρος, στην εκδήλωση στα Γιαννιτσά, όπως δήλωσε, βγήκε και μίλησε για ναζιστές, οι οποίοι πήγαν με βήμα στρατιωτικό και σε παράταξη, στην εκδήλωση τιμής των δολοφονημένων από τους ταγματασφαλίτες , πατριωτών στα Γιαννιτσά, φωνάζοντας τιμή και δόξα στους Χύτες, στους ταγματασφαλίτες.

Και κάποιοι κρετίνοι, στην κυριολεξία όμως, ανταπάντησαν «ΕΑΜ, ΕΛΑΣ, Μελιγαλάς»

Και έγιναν ακριβώς έτσι τα πράγματα.

Και δύο μεγάλα θέματα μπροστά μας.

Τον εμφύλιο και το κλίμα το μετεμφυλιακό δεν τα συντηρούν εν γένει κάποιοι.

Οι ριράιτερς και διορθωτές της νεώτερης ιστορίας, προσπαθούν να μας πείσουν πως οι Χύτες και οι ταγματασφαλίτες ήταν κάποια φτωχαδάκια που πήγαν με τους κατακτητές για να επιβιώσουν. Και κάποιοι άλλοι ονειρεύονται «λαϊκές εκκαθαρίσεις και μελιγαλάδες».

Ακόμη και η σκέψη, αποτελεί όνειδος για τη Δημοκρατία και το ένα και το άλλο.

Και το μεν ένα το θεωρούν πολύ τρέντι οι από δω μεριά , το δε κλίμα φόβου και σύγκρουσης ενθαρρύνει αυτούς που θέλουν να αντικαταστήσουν την πολιτική με διαδικασίες βίας και τραμπουκισμού.

Ένα πελώριο κέρδος για το πολιτικό σύστημα θα μπορούσε να έχει εξαχθεί από την σημαντικά θαρραλέα απόφαση της ΔΗΜ.ΑΡ., πέρσι τον Ιούνιο, να συμμετέχει στην κυβέρνηση. Δηλαδή ότι μπορούν να μιλάν και να συνεννοούνται άνθρωποι διαφορετικών ιδεολογιών και πεποιθήσεων και μάλιστα να συμπράττουν από κοινού στην διακυβέρνηση της χώρας.

Αλλά πήγε κι αυτή και το γκρέμισε συθέμελα, δείχνοντας την απολύτως συστημική καταγωγή και  συμπεριφορά της λέγοντας, μέχρις εδώ με συμφέρει, τώρα πάω από απέναντι και βγάζω τους ημιμαθείς στα κανάλια να φωνάζουν για μέτωπα και άλλα θλιβερά,

Υπάρχει τρόπος να απαντήσεις.

Η συναίνεση και ο ειλικρινής διάλογος είναι ένα εργαλείο.

Ας το σεβαστούμε και το αξιοποιήσουμε έστω και την υστάτη αποδεικνύοντας ότι εμείς τόξο, πες το, ακόντιο πες το , όπως θες πες το.

Σεβόμαστε απολύτως τον θεμελιώδη κανόνα της Δημοκρατίας.

Μπορούμε και συζητάμε μεταξύ μας, σεβόμαστε τον άλλον.

18.9.2013

Η ιστορία του Παρθενώνα, περίλαμπρου πανανθρώπινου επιτεύγματος, και οι άθλιες επεμβάσεις επιγόνων. Έξοχο animation του Κώστα Γαβρά. Το ανέσυρα από το αρχείο μου και το αναρτώ.

http://www.youtube.com/watch?v=aGitmYl6U90&feature=youtu.be

Και στη συνέχεια μια πολύ ενδιαφέρουσα περιγραφική ανάλυση των επί μέρους τμημάτων του:

http://www.parthenonfrieze.gr/#/view/southfrieze

Όλοι οι αρχαίοι Έλληνες φιλόσοφοι με τα ρητά και τα έργα τους.

Η πιο κάτω ιστοσελίδα είναι σε υπέρτατο βαθμό χρήσιμη.
Γνωρίστε όλους τους αρχαίους Έλληνες φιλοσόφους με τα ρητά και τα έργα τους.
Ανοίχτε την ιστοσελίδα - και κάνετε κλικ σε όποιον φιλόσοφο θέλετε.

Σκαλίστε και διαβάστε τα θαυμαστά έργα τους.
Είναι ένα έξοχο ευρετήριο.

http://www.mousa.gr/html/initial.html

 

Κατάλογος ιστοσελίδων για οτιδήποτε δωρεάν.....

Από τα πιο χρήσιμα (και πιο χρηστικά)  e-mail που έχω παραλάβει.

Στο genia700euro.pblogs.gr κατάλογος με ιστοσελίδες που προσφέρουν οτιδήποτε δωρεάν.. Εδώ θα βρείτε.. διάφορα δωρεάν πράγματα όπως: εκδηλώσεις, Ε-books, μεταχειρισμένα βιβλία, μεταχειρισμένα αντικείμενα, ζωάκια, δωρεάν φαγητό σε όλη την Ελλάδα, δωρεάν πρόγραμμα τηλεόρασης, δωρεάν διαμονή σε όλο τον κόσμο, δωρεάν μετάφραση κειμένων και ιστοσελίδων, δωρεάν πληροφορίες τηλεφώνων, δωρεάν online εγκυκλοπαίδειες και τόσα άλλα Επίσης SITES ΠΟΥ ΠΡΟΤΕΙΝΟΥΝ ΔΙΑΦΟΡΑ ΔΩΡΕΑΝ ΠΡΑΓΜΑΤΑ: http://www.tzaba.gr/index.php?option=com_content&task=blogcategory&id=28&Itemid=105 http://www.forfree.gr/thess/ http://jaba.gr/ http://www.cleverspending.gr/ ΔΩΡΕΑΝ ΑΠΟΣΤΟΛΗ FAX http://www.myfax.com/free/ ΔΩΡΕΑΝ ΑΣΥΡΜΑΤΟ INTERNET http://free-wifi.gr/ ΔΩΡΕΑΝ ΔΙΑΜΟΝΗ ΣΕ ΟΛΟ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ http://blogs.pathfinder.gr/genia700euro/write/post?e=362314 ΔΩΡΕΑΝ Ε-ΒΟΟΚS KAI ΜΕΤΑΧΕΙΡΙΣΜΕΝΑ ΒΙΒΛΙΑ http://genia700euro.pblogs.gr/2010/06/646881.html ΔΩΡΕΑΝ E-CARDS http://www.in.gr/e-cards/ http://www.ecards.co.uk/ http://virtualgravy.com/ ΔΩΡΕΑΝ ΕΓΚΥΚΛΟΠΑΙΔΙΑ ON LINE  http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CF%8D%CE%BB%CE%B7:%CE%9A%CF%8D%CF%81%CE%B9 %CE%B1 ΔΩΡΕΑΝ ΕΓΧΕΙΡΙΔΙΑ ΣΥΣΚΕΥΩΝ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΩΝ ΚΑΙ ΜΗΧΑΝΩΝ http://diplodocs.gr/references.php ΔΩΡΕΑΝ ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ  http://www.opencalendar.gr/portal/ocsm/freeEvents/rp/1 ΔΩΡΕΑΝ ΕΚΜΑΘΗΣΗ ΞΕΝΩΝ ΓΛΩΣΣΏΝ ΜΕΣΩ INTERNET http://genia700euro.pblogs.gr/2010/04/608808.html ΔΩΡΕΑΝ ΕΦΑΡΜΟΓΕΣ, ΥΠΗΡΕΣΙΕΣ,ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ΚΑΙ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ http://www.free.gr/get/index.php http://www.dwrean.net/ ΔΩΡΕΑΝ ΖΩΑΚΙΑ http://strayshelp.blogspot.com/ http://www.adespoto.gr/ http://www.sapt.gr/site/prog.php?pp=3 http://www.pets.gr/ http://www.stray.gr/ http://www.kazshelter.org/ ΔΩΡΕΑΝ ΘΕΑΤΡΙΚΕΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ(ΑΘΗΝΑ) http://www.pametheatro.gr/ ΔΩΡΕΑΝ ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ ΚΕΙΜΕΝΩΝ ΚΑΙ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΩΝ http://www.google.gr/language_tools?hl=el ΔΩΡΕΑΝ ΜΕΤΑΧΕΙΡΙΣΜΕΝΑ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΑ http://www.freecycle.org/group/GR/Greece http://www.xariseto.gr/ ΔΩΡΕΑΝ ON LINE ΛΕΞΙΚΑ http://www.greek-language.gr/greekLang/index.html http://www.komvos.edu.gr/dictionaries/dictonline/DictOnLineTri.htm http://utopia.duth.gr/~apapavas/page1.html http://users.otenet.gr/~vamvakos/lexdic.htm http://www.foreignword.com/LTools/DictSearch/Greek/dictsrch.htm ΔΩΡΕΑΝ ΟΝ LINE NAVIGATOR http://www.viamichelin.com/tpl/hme/MaHomePage.htm ΔΩΡΕΑΝ ON LINE ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ http://www.arcadegames.gr/ http://www.tetrisfriends.com/ http://www.freewaregames.net/ http://sfairistirio.com/Adventure/62/Car-Chaos.html ΔΩΡΕΑΝ ON LINE ΤΑΙNIEΣ ΣΕΙΡΕΣ ΚΑΙ ΑΛΛΑ http://genia700euro.pblogs.gr/2009/07/dwrean-online-tainies-seires-kai-alla-polla.html ΔΩΡΕΑΝ ON LINE  ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ http://www.freeplay.gr/index.php http://www.deezer.com/#home http://www.imeem.com/ http://listen.grooveshark.com/ http://www.last.fm/ http://www.youtube.com/ ΔΩΡΕΑΝ ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΗΣΗ ΑΓΩΝΩΝ http://www.myp2p.eu/ ΔΩΡΕΑΝ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΤΗΛΕΦΏΝΩΝ http://www.whitepages.gr/gr/ ΔΩΡΕΑΝ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗΣ http://cebil.gr/channels.php ΔΩΡΕΑΝ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΑ http://www.winaddons.com/top-300-freeware-software/ http://www.freeware-apps.com/index.php http://gym-filot.flo.sch.gr/library/DOREAN%20PROGRAMMATA.htm http://www.opensoft.gr/ http://happysurfer.gr/ http://www.pcw.gr/DownloadsList.html www.filehippo.com http://ubuntu-gr.org/ http://dorean-free.blogspot.com/2010/02/blog-post.html ΔΩΡΕΑΝ ΠΡΟΣΦΟΡΑ ΖΗΤΗΣΗ ΚΑΙ ΑΝΤΑΛΛΑΓΗ ΑΓΑΘΩΝ ΚΑΙ ΥΠΗΡΕΣΙΩΝ http://dwsepare.ning.com/ ΔΩΡΕΑΝ ΥΠΟΤΡΟΦΙΕΣ http://ypotrofies.gr/?lang=el ΔΩΡΕΑΝ ΦΑΓΗΤΟ ΑΝΑ ΝΟΜΟ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ http://helping.gr/8DE911D1.el.aspx ΔΩΡΕΑΝ ΦΩΤΟΜΟΝΤΑΖ http://funphotobox.com/?gclid=CNfgjtvT0JgCFVSK3godfmHk0g http://www.photofunia.com/ http://www.faceinhole.com/us/ http://www.imagechef.com/ http://www.magmypic.com/ http://www.fakemagazinecover.com/?page=5 ΔΩΡΕΑΝ ΨΗΦΙΑΚΕΣ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΕΣ http://genia700euro.pblogs.gr/2009/05/454099.html

If you dont know already, Google has made available a museum guide for many museums around the world.

Take a look, explore and enjoy.

  

http://www.googleartproject.com/

Μου το έστειλε o Γιάννης Μπαλίδης, φίλος αγαπητός. Το αναρτώ μια και το θεωρώ σπουδαίο:

Ο ΣΠΟΡΟΣ ΤΟΥ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΑ!

Ένας αυτοκράτορας στην Άπω Ανατολή, γερνούσε και καταλάβαινε ότι έφτασε η ώρα να διαλέξει το διάδοχό του. Αντί να διαλέξει έναν από τους βοηθούς του ή έναν από τα παιδιά του, αποφάσισε να κάνει κάτι διαφορετικό. Προσκάλεσε μια μέρα πολλούς νέους του βασιλείου του και τους είπε. "Έφτασε η ώρα μου να παραιτηθώ και να διαλέξω τον επόμενο αυτοκράτορα. Έχω αποφασίσει να διαλέξω έναν από σας".

Οι νέοι ξαφνιάστηκαν! Αλλά ο αυτοκράτορας συνέχισε. "Θα δώσω σήμερα στον καθένα σας ένα σπόρο, έναν πολύ ειδικό σπόρο. Θέλω να τον φυτέψετε, να τον ποτίζετε και να ξαναρθείτε εδώ μετά ένα χρόνο από σήμερα με ό,τι έχει φυτρώσει απ' αυτόν τον ένα σπόρο. Εγώ θα κρίνω τότε τα φυτά που θα φέρετε κι αυτός, το φυτό του οποίου θα διαλέξω, θα είναι ο επόμενος αυτοκράτορας!"

Ένα αγόρι που λεγόταν Λίνγκ, ήταν εκεί εκείνη την ημέρα και όπως όλοι οι άλλοι, πήρε κι αυτός ένα σπόρο. Πήγε σπίτι του και γεμάτος ενθουσιασμό διηγήθηκε στη μητέρα του τι συνέβη. Η μητέρα του τον βοήθησε να βρει μια γλάστρα και χώμα κι αυτός φύτεψε το σπόρο και τον πότισε προσεχτικά. Του άρεσε να τον ποτίζει κάθε μέρα και να παρακολουθεί να δει αν είχε φυτρώσει.

Υστερα από τρεις εβδομάδες περίπου, μερικοί από τους άλλους νέους, άρχισαν να μιλούν για τους σπόρους τους και για τα φυτά που άρχισαν να μεγαλώνουν.

Ο Λίνγκ συνέχισε να παρακολουθεί το σπόρο του, αλλά τίποτα δεν φύτρωσε ποτέ. Πέρασαν τρεις εβδομάδες, τέσσερις εβδομάδες, πέντε εβδομάδες κι ακόμα τίποτα. Τώρα όλοι οι άλλοι μιλούσαν με ενθουσιασμό για τα φυτά τους, ο Λίνγκ όμως δεν είχε φυτό και αισθανόταν αποτυχημένος.

Πέρασαν έξι μήνες κι ακόμα δεν φύτρωσε τίποτα στη γλάστρα του Λίνγκ. Άρχισε να πιστεύει ότι είχε σκοτώσει το σπόρο του. Όλοι οι άλλοι είχαν δέντρα και ψηλά φυτά, αυτός όμως τίποτα. Όμως ο Λίνγκ δεν έλεγε τίποτα στους φίλους του. Απλά περίμενε να φυτρώσει ο σπόρος του.

Τελικά πέρασε ένας χρόνος και όλοι οι νέοι του βασιλείου έφεραν τα φυτά τους στον αυτοκράτορα για επιθεώρηση. Ο Λίνγκ είπε στη μητέρα του ότι δεν θα πήγαινε μια άδεια γλάστρα, αλλά αυτή τον συμβούλεψε να πάει. Και επειδή ήταν τίμιος με ό,τι συνέβη και παρ' όλο που αισθανόταν αδιαθεσία στο στομάχι, παραδέχτηκε ότι η μητέρα του είχε δίκιο. Πήγε λοιπόν την άδεια γλάστρα του στο παλάτι. Όταν έφτασε εκεί ο Λίνγκ έμεινε κατάπληκτος από την ποικιλία των φυτών που καλλιέργησαν οι άλλοι νέοι. Ήταν όμορφα σε όλα τα σχήματα και μεγέθη. Ο Λίνγκ ακούμπησε την άδεια γλάστρα του στο πάτωμα και πολλοί από τους άλλους άρχισαν να τον περιγελούν. Μερικοί τον λυπήθηκαν και του είπαν. "Δεν πειράζει, προσπάθησες για το καλύτερο".

Όταν έφτασε ο αυτοκράτορας, εξέτασε την αίθουσα και χαιρέτησε τους νέους. Ο Λίνγκ προσπάθησε να κρυφτεί στο πίσω μέρος της αίθουσας. "Τι μεγάλα φυτά, δέντρα και λουλούδια καλλιεργήσατε", είπε ο αυτοκράτορας. "Σήμερα ένας από σας θα εκλεγεί σαν ο επόμενος αυτοκράτορας"!. Ξαφνικά διέκρινε το Λίνγκ με την άδεια του γλάστρα, στο πίσω μέρος της αίθουσας. Διέταξε αμέσως τους φρουρούς του να τον φέρουν μπροστά του. Ο Λίνγκ ήταν κατατρομαγμένος. "Ο αυτοκράτορας γνωρίζει ότι είμαι αποτυχημένος", είπε. "Ίσως θα πρέπει να με σκοτώσει".

Όταν ο Λίνγκ ήλθε μπροστά ο αυτοκράτορας τον ρώτησε πώς λέγεται. "Λέγομαι Λίνγκ" απάντησε. Οι υπόλοιποι άρχισαν να γελούν και να τον κοροϊδεύουν. Ο αυτοκράτορας ζήτησε να ηρεμήσουν όλοι. Κοίταξε τον Λίνγκ και κατόπιν ανάγγειλε στο πλήθος, "Ιδού ο νέος σας αυτοκράτορας! Το όνομά του είναι Λίνγκ"!. Ο Λίνγκ δεν μπόρεσε να το πιστέψει. Δεν μπόρεσε ούτε το σπόρο του να κάνει να φυτρώσει! Πώς θα μπορούσε να γίνει ο νέος αυτοκράτορας;

Τότε ο αυτοκράτορας είπε, "Πριν ένα χρόνο, σαν σήμερα, έδωσα στον καθένα από σας εδώ ένα σπόρο. Σας είπα να πάρετε το σπόρο, να τον φυτέψετε, να τον ποτίσετε και να μου τον φέρετε πίσω σήμερα. Η αλήθεια είναι ότι έδωσα σε όλους σας βρασμένους σπόρους, που δεν θα φύτρωναν. Όλοι σας, εκτός από τον Λίνγκ, μου έχετε φέρει δέντρα και φυτά και λουλούδια. Όταν ανακαλύψατε ότι οι σπόροι δεν θα βλάσταιναν, αντικαταστήσατε το σπόρο που σας έδωσα μ' έναν άλλο. Ο Λίνγκ ήταν ο μόνος που είχε το θάρρος και την εντιμότητα να μου φέρει μια γλάστρα που είχε μέσα το δικό μου σπόρο. Γι' αυτό είναι αυτός που θα γίνει ο νέος αυτοκράτορας!.

• Αν σπείρεις εντιμότητα, θα θερίσεις εμπιστοσύνη. 
• Αν σπείρεις καλοσύνη, θα θερίσεις φίλους. 
• Αν σπείρεις ταπεινοφροσύνη, θα θερίσεις μεγαλείο. 
• Αν σπείρεις επιμονή, θα θερίσεις νίκη. 
• Αν σπείρεις στοχασμό, θα θερίσεις αρμονία. 
• Αν σπείρεις σκληρή δουλειά, θα θερίσεις επιτυχία. 
• Αν σπείρεις συγχώρηση, θα θερίσεις συμφιλίωση. 
• Αν σπείρεις ειλικρίνεια, θα θερίσεις καλές σχέσεις. 
• Αν σπείρεις υπομονή, θα θερίσεις βελτίωση. 
• Αν σπείρεις πίστη, θα θερίσεις θαύματα. 
• Αν σπείρεις ανεντιμότητα, θα θερίσεις δυσπιστία. 
• Αν σπείρεις εγωισμό, θα θερίσεις μοναξιά. 
• Αν σπείρεις περηφάνια, θα θερίσεις καταστροφή. 
• Αν σπείρεις ζήλια, θα θερίσεις ταλαιπωρία. 
• Αν σπείρεις οκνηρία, θα θερίσεις στασιμότητα. 
• Αν σπείρεις πικρία, θα θερίσεις απομόνωση. 
• Αν σπείρεις πλεονεξία, θα θερίσεις απώλεια. 
• Αν σπείρεις κακολογία, θα θερίσεις εχθρούς. 
• Αν σπείρεις στενοχώριες, θα θερίσεις ρυτίδες. 
• Αν σπείρεις αμαρτίες, θα θερίσεις ενοχές. 

Πρόσεχε, λοιπόν, τι σπέρνεις τώρα. Αυτό θα καθορίσει τι θα θερίσεις αύριο.

 Έξοχος διανοητής-αναλυτής ο Θόδωρος Ζιάκας, σκιαγραφεί το μείζον πρόβλημα του έθνους. Ο εκπασοκισμός σύμπαντος του πολιτικού φάσματος και (αυτό δεν το αναφέρει ο ίδιος μια και το άρθρο αριθμεί πολλά έτη ζωής), η συνειδητή και ιδιοτελέστατη μεταστέγασή μεγάλης μερίδας του στο νέο κρατικιστικό πολιτικό μόρφωμα που διεκδικεί την εξουσία.

Το ΠΑΣΟΚ και ο ελληνικός ατομισμός

Θεόδωρος Ι. Ζιάκας

Το ΠΑ­ΣΟΚ δια­χει­ρί­στη­κε μια κρί­σι­μη «φά­ση με­τά­βα­σης». Εί­χε στη διά­θε­σή του κά­ποια δε­δο­μέ­να μέ­σα και η δια­χεί­ρι­σή του ο­δή­γη­σε σε ο­ρι­σμέ­να α­πο­τε­λέ­σμα­τα. Ο α­πο­λο­γι­σμός της πα­ρου­σί­ας του στη ζω­ή της χώ­ρας εί­ναι χρή­σι­μος στο μέ­τρο που α­πα­ντά στα τρί­α αυ­τά ζη­τή­μα­τα: Ποιο ή­ταν το πε­ριε­χό­με­νο της «με­τά­βα­σης» που δια­χει­ρί­στη­κε (με­τά­βα­ση α­πό τι και σε τι), ποια ή­ταν τα μέ­σα που εί­χε στη διά­θε­σή του και τέ­λος πώς α­ξιο­λο­γού­νται τα α­πο­τε­λέ­σμα­τα της δια­χεί­ρι­σής του.

Στο κεί­με­νο που α­κο­λου­θεί θα α­να­φερ­θώ στα τρί­α αυ­τά ζη­τή­μα­τα και θα κλεί­σω με το φαι­νό­με­νο του γε­νι­κού εκ­πα­σο­κι­σμού. Το ΠΑ­ΣΟΚ πέ­τυ­χε, σ’ αυ­τό το διά­στη­μα, να εκ­πα­σο­κί­σει α­κό­μα και τους φα­να­τι­κό­τε­ρους α­ντι­πά­λους του. Ο Κ. Κα­ρα­μαν­λής (ο α­νη­ψιός), για πα­ρά­δειγ­μα εί­ναι ο­φθαλ­μο­φα­νώς «πα­σο­κι­κό­τε­ρος» του Ση­μί­τη. Φαί­νε­ται, λοι­πόν, να υ­πάρ­χει μια κοι­νή «πα­σο­κι­κή ου­σί­α», στην ο­ποί­α με­τέ­χουν οι πά­ντες. Θα κοι­τά­ξω να δω πώς α­πο­κρυ­σταλ­λώ­νε­ται κοι­νω­νι­κά η «ου­σί­α» αυ­τή.

1. Ο χαρακτήρας της μετάβασης

Στο διάστημα που συζητάμε τελειώνουν τρεις «εποχές»: μια στην κλίμακα της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας και δυο στην κλίμακα της παγκόσμιας ιστορίας. Στη δική μας κλίμακα είναι η κατάρρευση της παραδοσιακής εμφυλιοπολεμικής πόλωσης. Στη διεθνή κλίμακα είναι η κατάρρευση του υπαρκτού σοσιαλισμού και η μετάβαση του δυτικού (νεωτερικού) πολιτισμού στο στάδιο του «μεταμοντερνισμού». 

Η διαχείριση των τριών αυτών «μεταβάσεων», όπου η πρώτη εντάσσεται στη δεύτερη και η δεύτερη στην τρίτη, απαιτούσε και το αντίστοιχο «τριπλό πρόγραμμα» (που να βγάζει τη χώρα από την εμφυλιοπολεμική πόλωση, να απαντά στις προκλήσεις της μεταδιπολικής διεθνούς κατάστασης και να προετοιμάζει τον Ελληνισμό για τη μετανεωτερική εποχή). Προφανώς το ΠΑΣΟΚ είχε σχέδιο για τον πρώτο μετασχηματισμό. Ας το ονομάσουμε «πρόγραμμα της Μεταπολίτευσης». Για τον δεύτερο όμως μετασχηματισμό δεν είχε τίποτα. Νόμιζε ότι ο διπολισμός είναι μόνιμη σταθερά του παγκόσμιου συστήματος. Κι ο σοσιαλισμός η μοναδική και αξεπέραστη απάντηση στο κοινωνικό πρόβλημα. Για τον τρίτο μετασχηματισμό, που αποτελεί και τη βαθύτερη ουσία του δεύτερου, ούτε λόγος. Το ΠΑΣΟΚ, όπως και ολόκληρο το πολιτικό σύστημα, τον αγνοεί. 

Έτσι ενώ πετύχαινε τους βραχυπρόθεσμους στόχους του, το ΠΑΣΟΚ προετοίμαζε τη χώρα για ένα μέλλον τελείως διαφορετικό απ’ αυτό που πράγματι ερχόταν. 

2. Το πρόγραμμα της Μεταπολίτευσης

Εμπνευστής του προγράμματος της Μεταπολίτευσης ήταν ο Κ. Καραμανλής και εκτελεστής του ο Α. Παπανδρέου. Οι στόχοι του θα μπορούσαν να συνοψιστούν σε τρία σημεία: Άρση του εμφυλιοπολεμικού διχασμού, αποκατάσταση της δημοκρατίας, ένταξη στην ΕΟΚ (Ευρωπαϊκή Ένωση σήμερα). Ειδικότερα:

Άρση της εμφυλιοπολεμικής πόλωσης: Άνοιγμα του κράτους στην αποκλεισμένη πλειονότητα του πληθυσμού. Κοινωνικές παροχές, για την ανακούφιση των κατώτερων στρωμάτων. Διαχείριση της αποβιομηχάνισης (κρατικοποίηση των προβληματικών). Αντιμετώπιση της απασχόλησης με προσφυγή στον κρατισμό.1 

Αποκατάσταση της δημοκρατίας: Αναγνώριση της Εθνικής Αντίστασης. Εγκαθίδρυση πολιτικού συστήματος, βασισμένου στην πελατειακή διαχείριση των πολιτικών σχέσεων. Το κοινοβούλιο, τα συνδικάτα και οι συνεταιρισμοί, θεωρούνται τα «τρία βάθρα» του. Σύστημα αξιοσημείωτα σταθερό: ξεπέρασε με επιτυχία την κρίση του '89 και επιβιώνει των δύο ιδρυτών της. Για πρώτη φορά η νεώτερη Ελλάδα γνωρίζει, επί τόσα συναπτά έτη, συνθήκες πολιτικής ελευθερίας.

Ένταξη στην ΕΟΚ: Μετάθεση της Προστασίας από τις ΗΠΑ στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Επιτυχής διαχείριση-εκτόνωση του αντιδυτικισμού και ειδικότερα του αντιαμερικανισμού. Μετάθεση των προβλημάτων Ελλάδας-Τουρκίας στο πεδίο των ευρω-τουρκικών σχέσεων. Καραμανλής: μπήκαμε στην Ε.Ο.Κ. όχι για οικονομικούς αλλά για εθνικούς λόγους. Η «αποτρεπτική στρατηγική» επαφίεται στα «διεθνή ερείσματα» της χώρας και πριν απ’ όλα τα ευρωπαϊκά. Ο στρατιωτικός συσχετισμός δυνάμεων αφήνεται να αλλάξει υπέρ της Τουρκίας. 

Τα διαθέσιμα μέσα αυτού του προγράμματος ήταν: α) ο χαρισματικός ηγέτης, β) μια θεωρία-κράμα νεομαρξισμού και σταλινισμού και γ) η μαζική κινητοποίηση των «μη προνομιούχων», στη βάση μιας αλυτρωτικής ιδεολογίας με έντονα αντιμπεριαλιστικά και λαϊκιστικά χαρακτηριστικά. 

3. Η υπέρβαση του διπολισμού

Το πρόγραμμα της Μεταπολίτευσης ήταν επιφανειακό, επειδή δεν συνέδεε τον ελληνικό διχασμό με την ειδική θέση της χώρας στα πλαίσια του διπολισμού. 2 

Έτσι όταν ήρθε η κατάρρευση του ανατολικού μπλοκ και ακυρώθηκαν οι γεωπολιτικές προϋποθέσεις του μακρόχρονου μαρασμού της, καμιά ιδεολογική και πολιτική  προετοιμασία δεν είχε γίνει, ώστε να αξιοποιηθούν οι καινούργιες ευνοϊκές συνθήκες. Απεναντίας νιώσαμε ότι χάνουμε το έδαφος κάτω από τα πόδια μας. Η πολιτική σκέψη του ΠΑΣΟΚ και των άλλων κομμάτων, παρέμεινε εγκλωβισμένη στους νάρθηκες του διπολισμού. Η πτώση του υπαρκτού σοσιαλισμού ερμηνεύτηκε ως «ήττα των λαών» και η παγκοσμιοποίηση σαν μονόδρομος προς τον γκρεμό. Αποτέλεσμα: σύγχυση και αδυναμία προσανατολισμού. Απαισιοδοξία και ατελεύτητη θρηνωδία, μηδενισμός και ραγιαδισμός.

Η αγκύλωση στη διπολική σκέψη δεν μας επιτρέπει ειδικότερα να κατανοήσουμε τη νέα δομή του παγκόσμιου συστήματος και τον ρόλο των ΗΠΑ σ΄ αυτήν. Ούτε τον νέο ρόλο των εθνών στα πλαίσια της παγκοσμιοποίησης. Δεν αντιλαμβανόμαστε ότι ο ανταγωνισμός μεταξύ των εθνών για τη βελτίωση της θέσης τους στη διεθνή πυραμίδα της ισχύος είναι η μόνη πραγματικότητα. Ούτε τον πολυώνυμο χαρακτήρα της ισχύος (στρατιωτικό, οικονομικό, πολιτικό, τεχνολογικό, πολιτιστικό, δημογραφικό) καταλαβαίνουμε. Δυστροπούμε στη διαπίστωση ότι, για το προβλεπτό μέλλον, προοπτική έχουν μόνο οι εθνικές στρατηγικές που αξιοποιούν τις γενικές απαιτήσεις του παγκόσμιου συστήματος (την ανταγωνιστικότητα, τη συμπληρωματικότητα, την αναζήτηση της σταθερότητας). Δεν ηχεί καθόλου ευχάριστα στ’ αυτιά μας η ιδέα ότι προϋπόθεση της εθνικής επιβίωσης, στο νέο διεθνές περιβάλλον, είναι η ικανότητα να προσφέρεις λύσεις στα προβλήματα των γύρω σου. Ότι αν μένεις στάσιμος και δεν ανοίγεις δρόμο, σ’ αυτούς που τρέχουν πίσω σου, τότε απλώς θα σε ποδοπατήσουν. 

Τα μεγάλα προβλήματα του διπολικού κόσμου -η κοινωνική και η εθνική ανισότητα, το οικολογικό πρόβλημα, η αποσύνθεση της κοινωνικής συνοχής- μεταφέρθηκαν στο μεταδιπολικό σύστημα και επιδεινώνονται. Η αντιμετώπισή τους αποτελεί τώρα βασική ανάγκη των εθνών-κρατών και των όποιων συλλογικών συσσωματώσεών τους. Η εθνική και η συλλογική ισχύς βρίσκονται σε συνάρτηση με την ικανότητα αντιμετώπισης των μεγάλων αυτών προβλημάτων. Αν στον διπολικό κόσμο μπορούσε να έχει απήχηση η άποψη ότι για να λύσουμε το κοινωνικό πρόβλημα, πρέπει να διασπάσουμε και να διαλύσουμε το έθνος, μέσω της μετατροπής της πάλης των τάξεων σε εμφύλιο πόλεμο, τώρα όλοι έχουν συνειδητοποιήσει ότι κάτι τέτοιο είναι σκέτη παραφροσύνη. Κοντολογίς: Χωρίς εθνική συσπείρωση και χωρίς κοινωνική συνοχή, είναι αδύνατη η εθνική επιβίωση σ' έναν ειρηνικό, αλλά πολύ σκληρά ανταγωνιστικό κόσμο. 

Το πρόγραμμα της Μεταπολίτευσης αποκατέστησε την εθνική ενότητα, αλλά δεν προετοίμασε τον λαό και τη χώρα να στηριχθούν στα δικά τους πόδια. Τα δεκανίκια του κρατισμού και της προστασίας κρίθηκαν απολύτως απαραίτητα.  

4. Από τον μοντερνισμό στον μεταμοντερνισμό

Πίσω από την κατάρρευση του διπολισμού βρίσκεται η μετάβαση του νεωτερικού πολιτισμού από τον μοντερνισμό στον μεταμοντερνισμό. Στο κέντρο της βρίσκεται η κρίση της νεωτερικής εξατομίκευσης, η αποσάθρωση του μοντέρνου ατόμου και η ανάπτυξη του ανθρωπολογικού μηδενισμού. 

Η ιδιάζουσα στην εποχή του μοντερνισμού «απομυθοποίηση» των συλλογικών ταυτοτήτων και η ανακήρυξή τους σε «συμβατικές» και «νοερές», επεκτείνεται τώρα σε μηδενισμό και της ίδιας της ατομικής ταυτότητας. Οι αξίες της προσωπικότητας χάνουν τη σημασία που είχαν πριν, καθώς ο ηδονισμός και ο καταναλωτισμός αναβαθμίζονται σε υπέρτατη υπαρξιακή επιδίωξη. Η κοινωνική συνοχή αποσαθρώνεται όχι μόνο από τα οικονομικά προβλήματα, αλλά κυρίως από την κυριαρχία των μηδενιστικών προτύπων που εισάγει ο μεταμοντερνισμός. Η αποσάθρωση του υποκειμένου καθιστά και τις όποιες πολιτικές αποβλέπουν στη λύση των προβλημάτων, ανεφάρμοστες και ατελέσφορες. 

Το ζήτημα είναι γενικό και αφορά το Σύστημα στο σύνολό του. Μόνο οι τρόποι μετοχής σ’ αυτό διαφέρουν. Σε μας το πρόβλημα σκιαγραφείται πολύ καθαρά στο πεδίο της εθνικής ταυτότητας, καθώς από τις θετικές νεωτερικές νοηματοδοτήσεις της περάσαμε, πλησίστιοι, στον εθνομηδενισμό.3 Ο εθνομηδενισμός, ο γραικυλισμός στα καθ' ημάς, είναι το οικοσύστημα του ανθρωπολογικού μηδενισμού. Η αντιμετώπιση του μηδενισμού, με τη διπλή αυτή έννοια, είναι το μέγα πρόβλημα της ιστορικής φάσης που διανύουμε. Το ζητούμενο είναι εδώ η ανάδειξη του Προσώπου, του ανθρωπολογικού τύπου όπου αίρεται η πόλωση ατομικισμού – κολεκτιβισμού και πραγματώνεται η ατομικότητα της αλληλεγγύης, της αυτονομίας αλλά και της προσφοράς, της ελευθερίας αλλά και της δικαιοσύνης. 

Το εξοργιστικό είναι ότι ενώ το πρότυπο αυτό υπάρχει μόνο στην ελληνο-ορθόδοξη παράδοση, εμείς κάναμε, στο διάστημα αυτό, ό,τι μπορούσαμε για να αποκόψουμε την παιδεία μας από την παράδοση αυτή. Οι αλλεπάλληλες εκπαιδευτικές μεταρρυθμίσεις (βασική συνιστώσα του προγράμματος της Μεταπολίτευσης) ισοδυναμούν με πολιτιστική αυτοκτονία, επειδή κλείνουν τον δρόμο προς τη μετανεωτερική εποχή. Εδώ ΠΑΣΟΚ, ΝΔ και Αριστερά, συμπίπτουν πλήρως.

Αλλά ας δούμε τα αποτελέσματα της εικοσιπενταετούς διαχείρισης, όπως έχουν αποκρυσταλλωθεί στο κοινωνικό πεδίο. 

5. Το ελληνικό βαμπίρ

Κυρίαρχος ανθρωπολογικός τύπος είναι στην Ελλάδα σήμερα το καταναλωτικό παράσιτο. 

Ο παρασιτικός καταναλωτισμός αποτελεί εγκαθιδρυμένο σύστημα. Στο κέντρο του βρίσκεται ο πελατειακός κοινοβουλευτισμός, η βασική λειτουργία του οποίου είναι να εκποιεί το κράτος στους ψηφοφόρους του και το έθνος στους δανειστές του. Γύρω του τα ποικίλα «διαπλεκόμενα» και οι «στρατοί κατοχής» (συντεχνίες, κομματικές νομενκλατούρες, συνδικαλιστικές μαφίες). Όλοι μαζί συγκροτούν έναν ιδιόμορφο οργανισμό, ο οποίος χρησιμοποιεί το κράτος σαν κέλυφός του και τρέφεται από τα παντοειδή ελλείμματα (στην άμυνα, στην οικονομία, στην παιδεία, παντού) - ελλείμματα που το ίδιο δημιουργεί. Ο οργανισμός αυτός διασωληνώθηκε μάλιστα τόσο καλά με τα ευρωκοινοτικά Ταμεία που ελπίζει να βγει σώος και αβλαβής από τη «λαίλαπα της παγκοσμιοποίησης». Προέκυψε από τη συγχώνευση κοινωνικού παρασιτισμού, εθνικού γραικυλισμού και πελατειακού πολιτικού συστήματος, αλλά η ανθρωπολογική του βάση βρίσκεται στον αχαλίνωτο μηδενιστικό ατομικισμό, που χαρακτηρίζει το διαχρονικό ελληνικό άτομο στη φάση της ολοκλήρωσής του. Είναι το εθνικό μας βαμπίρ, το γνωστό κι από άλλες εποχές της ελληνικής ιστορίας. Οικοσύστημά του: το «τέλος των ιδεολογιών» (εθνικών και κοινωνικών). 

Η λέξη «κρίση» είναι πολύ φτωχή, αθώα και προπαντός παραπλανητική, για να αποδώσει το φαινόμενο. Μιλάμε για ένα απαίσιο γλοιώδες ον, που τρέφεται από το αίμα του έθνους και του οποίου το δόντι έχει την ιδιότητα να εξουδετερώνει την αντίσταση του ξενιστή του, δημιουργώντας του αρχικά ροζ ψευδαισθήσεις και στη συνέχεια κοινωνική απάθεια. Το ον αυτό, αν και διαμορφώθηκε στα πλαίσια του ΠΑΣΟΚ, αφομοίωσε όλα τα κόμματα, τα ΜΜΕ και αποσάθρωσε και τα τρία βάθρα της παπανδρεϊκής δημοκρατίας. Ας δούμε συνοπτικά τη διαδικασία σχηματισμού του.

Η κατάρρευση της εμφυλιοπολεμικής πόλωσης, η τόσο αναγκαία και ζωτική για τον τόπο, απελευθέρωσε έναν αχαλίνωτο ατομικισμό. Ο ατομικισμός αυτός δεν δέχεται καμιά κοινωνική υποχρέωση. Το μόνο που ξέρει είναι «τα δικαιώματά του». Διαπερνά δε όλα τα κοινωνικά στρώματα και όλες τις πολιτικές παρατάξεις. Μοιάζει να διαμορφώνει ένα νέο είδος «ταυτότητας». Τα χαρακτηριστικά της έχουν αποσαφηνισθεί με ενάργεια: Το πρωτόγονο ζορμπαλίκι (το «καμάκι», το σουβλάκι, το συρτάκι και τα παιδιά του Πειραιά, ταιριαστά με το δημόσιο ραχάτι, τον χυδαίο ιδεολογικό μεταπρατισμό και τη θρησκειοποιημένη και φολκλορική «επίσημη» Ορθοδοξία). Ζωώδεις προτεραιότητες χρήματος και εξουσίας, βολέματος και αυτασφάλισης,4 πάνε μαζί με το «κούφιο νταηλίκι» να καις τη δική σου Νομαρχία5 υπό τα έντρομα βλέμματα του κράτους και να κάνεις εκβιαστικό συνδικαλισμό εκ του ασφαλούς. 

Ο τύπος αυτός ξεπήδησε ξαφνικά, από τη μια μέρα στην άλλη, υπερώριμος και σε πλήρη εξάρτυση, -σαν την Αθηνά από το κεφάλι του Δία. Τα χαρακτηριστικά του μας λένε ότι έχουμε να κάνουμε με το ελληνικό άτομο, που μέτρο «πάντων χρημάτων» έχει τον εαυτό του. Μόλις βρήκε το οικείο περιβάλλον του, δηλαδή συνθήκες πολιτικής ελευθερίας και «τέλους ιδεολογιών», το άτομο αυτό αναγεννήθηκε εν ριπή οφθαλμού και μέσα από τις στάχτες αιώνων, όπως το πεθαμένο του σύμβολο, ο Φοίνικας. Παραδόξως, λοιπόν, η κατάρρευση του ελληνικού νεωτερικού ατόμου (κατάρρευση της «μετακενωτικής»-διαφωτιστικής και της «ελληνο-χριστιανικής» - εθνοφυλετικής ταυτότητας) δεν οδηγεί στην ατομική παθητικότητα και απροσωπία, όπως συμβαίνει στα κέντρα της νεωτερικότητας, ούτε στον φονταμενταλιστικό-κολεκτιβιστικό πυρετό, που παρατηρούμε π.χ. στην ισλαμική περιφέρεια. Μας μεταφέρει στην τελευταία και «μεταμοντέρνα» φάση του δικού μας προνεωτερικού τύπου εξατομίκευσης. 

Η αναγέννηση του ελληνικού ατομικισμού αρχίζει με τη μετατροπή του Δημοσίου σε «βαλσαμοποιείο», για «τα δικά μας παιδιά», στη συνέχεια σε προκάλυμμα ενός μαφιόζικου κλεπτοκρατικού καθεστώτος και ολοκληρώνεται με την προσπάθεια εκλογίκευσης και «εκσυγχρονισμού» του συστήματος αυτού. 

5.1 Πρώτη φάση: το «βαλσαμοποιείο»

«Βαλσαμοποιείο». / Για «τα δικά μας παιδιά». Είναι διάσημες φάσεις-φράσεις του νεοελληνικού κοινοβουλευτικού βίου: - Ας τραβηχτούν για λίγο οι ετερόχθονες από την εξουσία, για να μπορέσουμε κι εμείς «να ρίψωμεν βάλσαμον εις τας πληγάς μας» (ψήφισμα Παλαμήδη 1844). Να βολέψουμε κι εμείς «τα δικά μας παιδιά» (Κ. Μητσοτάκης 1993).6 

Τον πρώτο καιρό, όταν ο Ανδρέας, ο τροπαιοφόρος άγιος των μη προνομιούχων, άνοιξε τις πόρτες του κράτους στους αποκλεισμένους από τη Δεξιά, το Δημόσιο λειτούργησε, κανονικότατα, σαν βαλσαμοποιείο. Το κόστος το κάλυψε, ο σοφός μας οικονομολόγος, με εξωτερικό δανεισμό (αξιοποιώντας την «υψηλή πιστοληπτική ικανότητα της χώρας», δηλαδή τη γεωπολιτική υπεραξία που είχε για τη Δύση το «οικόπεδο Ελλάς», στα πλαίσια του ανταγωνισμού των δύο υπερδυνάμεων).7 Το «κράτος της δεξιάς», μεταβαλλόμενο σε βαλσαμοποιείο, έγινε στη φάση αυτή «παλλαϊκό κράτος», προκαταλαμβάνοντας πλήρως όλα τα σχετικά οράματα της παραδοσιακής αριστεράς. Για να τεθεί όμως υπό τον έλεγχο του «λαού» ήταν ανάγκη να καταλυθούν οι ιεραρχικές δομές του και η συστατική τους εργασιακή πειθαρχία. Υποτίθεται ότι στη θέση τους θα έμπαιναν η σοσιαλιστική αυτοπειθαρχία και η υψηλή υπευθυνότητα, που απορρέουν από τη σοσιαλιστική συνειδητότητα. Όμως τίποτε απ’ αυτά δεν αναφάνηκε για να καλυφθεί το κενό. Απλώς ισοπεδώθηκαν και παρέλυσαν τα πάντα και μόνο το μισθολόγιο των ΔΕΚΟ δεν έπαψε να ακολουθεί την ανιούσα. Μάταια οι Κασσάνδρες περίμεναν την κατάρρευση. Όλο αυτό το διάστημα το παπανδρεϊκό κράτος, που δεν είναι πλέον κράτος στην κυριολεξία, αλλά «μη-κράτος», αναπαράγεται κανονικότατα. Χωρίς κανένα αξιοσημείωτο πρόβλημα.

5.2 Δεύτερη φάση: ο σχηματισμός του βαμπίρ

Ποιο είναι το μυστικό της απρόσκοπτης αναπαραγωγής του; Είναι προσεκτικά κρυμμένο αλλά απλούστατο: Με το να διατηρείται σκόπιμα σε παράλυτη κατάσταση, το ελληνικό μη-κράτος λειτουργεί σαν ξενιστής, κέλυφος, προπέτασμα και προστατευτική «παραλλαγή», για το βαμπίρ που έχει εγκαταβιώσει μέσα του. Η άτυπη εξωθεσμική λειτουργία του παρασιτικού αυτού οργανισμού είναι τέλεια οργανωμένη σε επάλληλα και διαπλεκόμενα αδιαφανή δίκτυα, που ξεκινούν από το αθηναϊκό λεκανοπέδιο και έχουν τα περιφερειακά τους παραρτήματα σε όλη τη χώρα. Ως ενιαίο τώρα δίκτυο έχει διεισδύσει παντού. Έχει διαβρώσει και τις τέσσερις «ανεξάρτητες» εξουσίες: νομοθετική, εκτελεστική, δικαστική και τύπο (γραπτό και ηλεκτρονικό). Επιπλέον έχει αποσαθρώσει και τα «τρία πόδια» της παπανδρεϊκής δημοκρατίας: τον κοινοβουλευτισμό, τα συνδικάτα και τους συνεταιρισμούς. Καθώς απλώθηκε σε όλη τη διαθέσιμη έκταση έχει αποκτήσει την ικανότητα να ενσωματώνει εύκολα οποιαδήποτε «συλλογική εκπροσώπηση». Μοναδικός σκοπός του είναι η συστηματική απομύζηση των πόρων του έθνους και η καλλιέργεια του κατάλληλου κλίματος ανοχής στη διαφθορά, ώστε να μπορεί να συνεχίζει απερίσπαστα το έργο της απομύζησης. 

Ως κοινωνικό φαινόμενο δεν υπακούει σε καμιά κλασική εννοιολόγηση (ταξική ανάλυση κ.λπ.). Είναι ελληνική ιδιοτυπία και χρειάζεται ειδικές (ελληνικές) έννοιες, για να καταστεί κατανοήσιμο. Η απουσία ειδικών εννοιών μας εμποδίζει να το δούμε ως αυτό που πράγματι είναι: δηλαδή ως σύστημα με εσωτερική νομιμότητα, με νόμο αναπαραγωγής. Έτσι όμως δεν μπορούμε να το αντιμετωπίσουμε ούτε ιδεολογικά ούτε πολιτικά. Γίνεται αντιληπτό, όταν γίνεται, ως αθροιστικό σύνολο ηθικών παρεκτροπών, ενός μεγάλου ή μικρού αριθμού ανθρώπων, οπότε και αντιμετωπίζεται με ξορκισμούς, ηθικολογίες και ευχολόγια. Κατά κανόνα ο κόσμος βλέπει απλώς τα επιφαινόμενα: το «παράλυτο κράτος» ή τη «γραφειοκρατία». Και έντεχνα πείθεται ότι «φταίνε οι δημόσιοι υπάλληλοι». Στη φαινομενολογία αυτή το αφανές παρασιτικό μπλοκ προσπαθεί να στηρίξει ευρύτερες συναινέσεις. Όχι για να άρει την «παραλυσία του κράτους», αλλά για να μειώσει απλώς το κόστος του. Η παραλυσία του κράτους-ξενιστή είναι όρος αναπαραγωγής για το πολιτικο-κοινωνικό του παράσιτο.  

Το αρχικό βαλσαμοποιείο μετεξελίχθη, λοιπόν, σε άτυπη αλλά άριστα οργανωμένη κλεπτοκρατία, η οποία έχει τόσο καλά εδραιωθεί, ώστε όλη η πολιτειακή ελίτ την αποδέχεται σαν κάτι το εντελώς φυσικό και αυτονόητο. Όποιος δοκιμάσει να την αμφισβητήσει απλώς θα βρεθεί εκτός νυμφώνος. Φυσικά ο λαός, το μέγα θύμα αυτής της επιχείρησης, δεν τους αποδέχεται. Γι’ αυτό και στις δημοσκοπήσεις δείχνει εμπιστοσύνη σε θεσμούς όπως ο Στρατός και η Εκκλησία, ενώ ξέρει πολύ καλά πόσο ξεχαρβαλωμένοι είναι σ' ένα τέτοιο περιβάλλον. Συγχρόνως δηλώνει κατηγορηματικά απόλυτη έλλειψη εμπιστοσύνης στους πολιτικούς και στα ΜΜΕ. Δεν αντιλαμβάνεται όμως, ότι όλο αυτό το δυσκαταγώνιστο σύστημα, δεν είναι παρά η κεφαλαιοποίηση σε εθνικό επίπεδο του δικού του καθημερινού ατομικισμού. Ότι είναι η δική του έλλειψη συλλογικού πνεύματος αυτό που τρέφει το βαμπίρ. Τους συγκεκριμένους πολιτικούς αυτός τους εκλέγει, για εκπροσώπους του και πάτρωνες, με πρωταρχικό κριτήριο τις προσωπικές σχέσεις, τις εκμαυλιστικές εκδουλεύσεις και τις προσδόκιμες εξυπηρετήσεις. Πεπεισμένος από τις αλληλοκαταγγελίες των ίδιων των πολιτικών, ότι εγκληματούν εις βάρος των εθνικών συμφερόντων, ότι χρηματίζονται, ότι προδίδουν την πατρίδα για ψύλλου πήδημα κ.τ.τ. δικαιολογεί στον εαυτό του την δική του καθημερινή ατομική μικρο-παρανομία. Για παράδειγμα: κλέβει τον Φ.Π.Α., κρύβει εισοδήματα, ως επαγγελματίας, λουφάρει κανονικά, ή λαδώνεται, ως δημόσιος υπάλληλος. 

Ο ελληνικός ατομικισμός, καθώς ύπατο κριτήριο έχει τα απροσδιορίστως μεταβαλλόμενα γούστα του υπερτροφικού Εγώ του, απονοηματοδοτεί τελείως τους κανόνες της συντεταγμένης συμβίωσης, ακόμα κι αυτούς που το ίδιο έχει καθορίσει. Η λογικότητα του νεωτερικού ατόμου (όχι στην «τραυματική» εκδοχή, την εθνικιστική-ευσεβιστική και τη διεθνιστική-ταξική, που γνωρίσαμε, αλλά στην «αυθεντικά» ευρωπαϊκή) δεν μπορεί να αποτελέσει αυτορυθμιστική αρχή για το ελληνικό άτομο. Κι εδώ βρίσκεται η αιθεροβασία και το ασύγγνωστο λάθος του νεοελληνικού Διαφωτισμού. Το ελληνικό άτομο δεν είναι «λογικό», γιατί έχει πίσω του πολλαπλές ανθρωπολογικές διαδρομές. Όταν οι άλλοι πήγαιναν αυτό γύριζε, κατά το κοινώς λεγόμενο. Γνωρίζει π.χ. ότι «η λογική είναι υποδεέστερη της ρητορικής». Ότι το Εγώ είναι πάνω και πίσω από τη λογική. Ξέρει πολύ καλά ότι τα κίνητρα και οι σκοποί του προηγούνται της λογικής, την οποία επικαλείται. Δεν «παραμυθιάζεται», λοιπόν, με λογικά επιχειρήματα και «εκσυγχρονιστικά οράματα». Οι συλλογικοί κανόνες εκπίπτουν έτσι σε κατά συνθήκην ψεύδη, τα οποία ο ξύπνιος Έλληνας δεν καταδέχεται καν να τα λάβει υπόψη του, όταν τον παίρνει. 

«Ο ζημιών το έθνος ουδένα ζημιοί». Ιδού η κατευθυντήρια αρχή της «χειραφετημένης από ιδεολογίες» ελληνικής ατομικότητας. Η αρχή αυτή, που διατυπώθηκε τόσο περιεκτικά στην ελλαδική Βουλή τον περασμένο αιώνα, αποτελεί το ύπατο δόγμα, τη θεμελιακή νοηματοδοτική πηγή, του αμοραλιστικού-παρασιτικού είδους «συλλογικότητας», που συνεπάγεται η έξαλλη ελληνική εξατομίκευση. Βεβαίως η ανάδυση του ελληνικού ατομικισμού, στην εποχή του «τέλους των ιδεολογιών» και του μεταμοντέρνου μηδενισμού, δεν έχει μόνο αρνητικές πλευρές. Κρύβει κι ένα ισχυρό δυναμισμό αναγκαίο για την επιβίωση. Πώς όμως, ο δυναμισμός αυτός θα μπορέσει να μεταμορφωθεί, ώστε να αναιρεθούν τα αρνητικά του αποτελέσματα, η συλλογική μας παθολογία; Αυτό είναι το μέγα ερώτημα. Μέγα και προς το παρόν πρακτικώς αναπάντητο. 

5.3 Τρίτη φάση: ο «εκσυγχρονισμός» του βαμπίρ

Αν το ελληνικό «μεταμοντέρνο παράδειγμα» μπορούσε να κρατηθεί αιωνίως στη φάση του βαλσαμοποιείου, θα είχε αγγίξει την τελειότητα, -για τη νοοτροπία του ελληνικού ατόμου πάντα. 

Το δυστύχημα όμως είναι ότι δεν υπάρχει τρόπος να κρατηθεί εκεί. Το βαλσαμοποιείο λειτουργεί με δανεικά και επιπλέον μεταβάλλεται γρήγορα σε κλεπτοκρατία, που απομυζά κάθε ικμάδα του. Αρχή της είναι η περίφημη «αρπαχτή». «Να τα φάμε όλα εδώ και τώρα». Και τα τρώει όλα. Επιπλέον το βαλσαμοποιείο δεν είναι μόνο του στον κόσμο. Υπάρχουν πριν απ' όλα οι κουτόφραγκοι των Βρυξελλών, που θέλουν να ξέρουν πού πηγαίνουν τα λεφτά τους. Υπάρχει η παγκοσμιοποίηση, η οποία δεν δείχνει καμιά συμπάθεια για τα παρασιτικά κρατιστικά κατεστημένα όπου γης, όπως έδειξε η σχετική εμπειρία με τις περιβόητες «τίγρεις» της Νοτιοανατολικής Ασίας. Τέλος υπάρχουν και οι …Τούρκοι. Η Ο.Ν.Ε. είναι βέβαια το υπήνεμο λιμάνι, στο οποίο αν προλάβουμε να μπούμε «σωθήκαμε». Αλλά η απειλή είναι εδώ και μας ακολουθεί κατά πόδας: «τουρκικός επεκτατισμός» και «διεθνής κερδοσκοπία». Τούρκοι και Αγορές αξιοποιούν τα εξοπλιστικά και τα οικονομικά μας ελλείμματα. Φυσικά αν μπορούσαμε να τα καλύψουμε δεν θα υπήρχε πρόβλημα. Αλλά δεν μπορούμε και ο λόγος είναι σαφής: αποτελούν τους μαστούς από τους οποίους τρέφεται το παρασιτικό - φαυλοκρατικό - κλεπτοκρατικό μας βαμπίρ. Οίκοθεν νοείται, λοιπόν, ότι το δημιούργημα αυτό του ελληνικού μεταμοντερνισμού δεν μπορεί να πάει μακριά, όπως είναι.

Αυτός είναι και ο λόγος που μπήκαμε ήδη στον «εκσυγχρονισμό»: στην «ενάρετη» φάση της ελληνικής κλεπτοκρατίας. Στη φάση αυτή το βάλσαμο περιορίζεται αυστηρά (μόνο για «τα πολύ δικά μας παιδιά»). Στην απεριόριστη ρεμούλα μπαίνει κάποιος φραγμός. Για πρώτη φορά αρχίζουν να τίθενται κανόνες και να επιτυγχάνεται μια ασυνήθιστη, για τα ελληνικά δεδομένα, βελτίωση των οικονομικών δεικτών. Προκειμένου να διασωθεί το ελληνικό βαμπίρ αναγόρευσε το Μάαστριχ σε νέα Μεγάλη Ιδέα και τη «Σύγκλιση» σε ύπατο στόχο της όλης «εθνικής» του «στρατηγικής». 

Κατά τραγική όμως ειρωνεία από την επιτυχία της «εκσυγχρονιστικής» διάσωσης του παρασιτικού αυτού οργανισμού, εξαρτάται και η επιβίωση του ίδιου του ελληνικού λαού. Ο διαχωρισμός του λαού από το βαμπίρ είναι αδύνατος, με τη δεδομένη ανθρωπολογική μας κατάσταση. Το βαμπίρ είναι σαρξ εκ της σαρκός του ελληνικού ατόμου. Είναι το δικό του έλλειμμα συλλογικότητας, αυτονομούμενο σε παρασιτική κοινωνική οντότητα. 

Αυτό που φαίνεται ως γενικευμένος εκπασοκισμός είναι, λοιπόν, η ειδική μορφή που παίρνει στην εποχή του μεταμοντερνισμού ο αναγεννημένος αχαλίνωτος ελληνικός ατομικισμός. Θα ήταν άδικο να τον «χρεώσουμε» στον Παπανδρέου. Απλώς στο πρόσωπο του μακαρίτη βρήκε το «χαρισματικό» του πρότυπο.

πηγή: antifono.gr, Δημοσιεύτηκε στο τ. 18 του περιοδικού ΑΡΔΗΝ, Μαρτ-Απρ. 1999