Δεν με ενδιαφέρει ποιανού το αίμα χύνεται. Με νοιάζει να μη χύνεται....

Μπορεί να διαφωνώ πολιτικά με τον φίλτατο Μιχάλη αλλά, πώς να το κάνουμε, συμφωνώ πολιτιστικά....

Κουκιά φάγαμε κουκιά μολογάμε

Του Μιχάλη Γ.Τριανταφυλλίδη

Έφτασε ο κόμπος στο χτένι.

Χύθηκε αίμα αθώου, νέου.

Θυμώσαμε όλοι, γι αυτούς τους άλλους του όποιους.

Δυστυχώς κανείς με τον εαυτό του και φυσικά η απάντηση το ίδιο αμάσητο και ανιαρό «κάλεσμα» μπρρρρρ

Γιατί για όλα αυτά, το ρημάδι το πολιτικό σύστημα, Δεξιά και Αριστερά είχε πάντοτε, από μια ρετσέτα έτοιμη και την φερμάριζε κάθε φορά ως πανάκεια κατά πάσης νόσου και μαλακίας.

Στο τέλος δε κατάντησε να αποτελεί τυφλοσούρτη ακόμα και για τις νεότερες γενιές.

Πολύ καιρό πριν, ο Βενιζέλος ομίλησε περί συνταγματικού τόξου και μετά οι άλλοι περί μετώπου, και οι άλλοι για τα άλλα και όλοι «εγώ σας τα λεγα» ως μόνιμη επωδός.

Θεωρούν όλοι, ότι ναι μεν μέτωπο, αλλά αφού συμφωνήσετε με τα δικά μου . Αν δεν συμπαραταχτείς πως θα κάνουμε μέτωπο, αφού.

Ναι μεν μέτωπο, αλλά θα πρέπει να  φαίνεται ότι εγώ πήρα την πρωτοβουλία κι εσύ ακολούθησες.

Ναι μεν μέτωπο, αλλά θα φτιάξω εγώ ένα σχήμα, δήθεν ανεξάρτητο, δήθεν πρωτοβουλία και όλοι θα ‘ρθείτε να συμπαραταχτείτε.

Αυτές είναι οι πρακτικές της αθλιότητας, που εξακολουθούμε να μην αντιμετωπίζουμε με χλεύη διότι νομίζουμε ότι είναι πολιτική, ενώ στην ουσία είναι ο ευτελισμός της.

Συνταγές για να δεχτείς του κανόνες λειτουργίας της Δημοκρατίας δεν υπάρχουν.

Συνταγές και φάρμακα για να διώξεις την μπίχλα του άθλιου πολιτικού συστήματος δεν υπάρχουν, ή τουλάχιστον δεν έχουν εφευρεθεί ακόμα.

Το να μάθεις ν΄ακούς τον άλλον και κυρίως να τον σέβεσαι, είναι μάθημα δύσκολο και δεν το διδάσκουν στα σχολειά, γιατί εκεί κυριαρχούν οι Κοτσιφάκηδες και οι Ζωγραφούδες.

Σήμερα το πρωί , βουλευτής της Ν.Δ.. που πήρε μέρος, στην εκδήλωση στα Γιαννιτσά, όπως δήλωσε, βγήκε και μίλησε για ναζιστές, οι οποίοι πήγαν με βήμα στρατιωτικό και σε παράταξη, στην εκδήλωση τιμής των δολοφονημένων από τους ταγματασφαλίτες , πατριωτών στα Γιαννιτσά, φωνάζοντας τιμή και δόξα στους Χύτες, στους ταγματασφαλίτες.

Και κάποιοι κρετίνοι, στην κυριολεξία όμως, ανταπάντησαν «ΕΑΜ, ΕΛΑΣ, Μελιγαλάς»

Και έγιναν ακριβώς έτσι τα πράγματα.

Και δύο μεγάλα θέματα μπροστά μας.

Τον εμφύλιο και το κλίμα το μετεμφυλιακό δεν τα συντηρούν εν γένει κάποιοι.

Οι ριράιτερς και διορθωτές της νεώτερης ιστορίας, προσπαθούν να μας πείσουν πως οι Χύτες και οι ταγματασφαλίτες ήταν κάποια φτωχαδάκια που πήγαν με τους κατακτητές για να επιβιώσουν. Και κάποιοι άλλοι ονειρεύονται «λαϊκές εκκαθαρίσεις και μελιγαλάδες».

Ακόμη και η σκέψη, αποτελεί όνειδος για τη Δημοκρατία και το ένα και το άλλο.

Και το μεν ένα το θεωρούν πολύ τρέντι οι από δω μεριά , το δε κλίμα φόβου και σύγκρουσης ενθαρρύνει αυτούς που θέλουν να αντικαταστήσουν την πολιτική με διαδικασίες βίας και τραμπουκισμού.

Ένα πελώριο κέρδος για το πολιτικό σύστημα θα μπορούσε να έχει εξαχθεί από την σημαντικά θαρραλέα απόφαση της ΔΗΜ.ΑΡ., πέρσι τον Ιούνιο, να συμμετέχει στην κυβέρνηση. Δηλαδή ότι μπορούν να μιλάν και να συνεννοούνται άνθρωποι διαφορετικών ιδεολογιών και πεποιθήσεων και μάλιστα να συμπράττουν από κοινού στην διακυβέρνηση της χώρας.

Αλλά πήγε κι αυτή και το γκρέμισε συθέμελα, δείχνοντας την απολύτως συστημική καταγωγή και  συμπεριφορά της λέγοντας, μέχρις εδώ με συμφέρει, τώρα πάω από απέναντι και βγάζω τους ημιμαθείς στα κανάλια να φωνάζουν για μέτωπα και άλλα θλιβερά,

Υπάρχει τρόπος να απαντήσεις.

Η συναίνεση και ο ειλικρινής διάλογος είναι ένα εργαλείο.

Ας το σεβαστούμε και το αξιοποιήσουμε έστω και την υστάτη αποδεικνύοντας ότι εμείς τόξο, πες το, ακόντιο πες το , όπως θες πες το.

Σεβόμαστε απολύτως τον θεμελιώδη κανόνα της Δημοκρατίας.

Μπορούμε και συζητάμε μεταξύ μας, σεβόμαστε τον άλλον.

18.9.2013