Μια αναφορά στο μεγάλο Ποιητή, πριν το σκοτάδι σκεπάσει τη χώρα.....
Αν θελήσετε να μπείτε στο έργο του, σύρετε το ποντίκι επάνω στην επικεφαλίδα που λέει: ΤΑ ΕΡΓΑ ΤΟΥ..... και εκεί, πατώντας ctrl κάνοντας αριστερό κλικ στο ποντίκι αποκαλύπτεται ο σύνδεσμος. Κάνοντας εκεί κανονικό κλικ ποντικιού μπαίνετε μέσα στο έργο του ποιητή. Καλό σας ταξίδι....
ΤΑ ΕΡΓΑ ΤΟΥ ΟΔΥΣΣΕΑ ΕΛΥΤΗ
| 
• | 
Τα τρία Τ της επιτυχίας: Ταλέντο, Τόλμη, 
Τύχη. | 
| 
• | 
Το άπειρο υπάρχει για μας όπως η γλώσσα για τον 
κωφάλαλο. | 
| 
• | 
Όταν ακούς «τάξη», ανθρωπινό κρέας 
μυρίζει | 
| 
• | 
Από τον Θεό τραβιέται ο άνθρωπος όπως ο καρχαρίας από το 
αίμα. | 
| 
• | 
Την αλήθεια την «φτιάχνει» κανείς ακριβώς όπως φτιάχνει 
και το ψέμα | 
| 
• | 
Εάν αποσυνθέσεις την Ελλάδα, στο τέλος θα δεις να σου 
απομένουν μια ελιά, ένα αμπέλι κι ένα καράβι. Που σημαίνει: με άλλα τόσα την 
ξαναφτιάχνεις. | 
| 
• | 
Κάνε άλμα πιο γρήγορο από τη 
φθορά | 
| 
• | 
Πιάσε το ΠΡΕΠΕΙ από το ιώτα και γδάρε το ίσαμε το 
πι. | 
| 
• | 
Αρκετά λατρέψαμε τον κίνδυνο κι είναι καιρός να μας το 
ανταποδώσει. | 
| 
• | 
Όταν η συμφορά συμφέρει, λογάριαζέ την για 
πόρνη. | 
| 
• | 
Η λύπη ομορφαίνει επειδή της 
μοιάζουμε. | 
| 
• | 
Χαράξου κάπου με οποιονδήποτε τρόπο και μετά πάλι σβήσου 
με γενναιοδωρία… | 
| 
• | 
Μια νομοθεσία εντελώς άχρηστη για τις Εξουσίες θα ‘τανε 
αληθινή σωτηρία | 
| 
• | 
Και η Ποίηση πάντοτε είναι μία όπως ένας είναι ο ουρανός. 
Το ζήτημα είναι από πού βλέπει κανείς τον ουρανό. Εγώ τον έχω δει από καταμεσίς της θάλασσας. | 
| 
• | 
Φτασμένες οι προλήψεις σε μια καθαρότητα μαθηματική, μας 
οδηγούν στη βαθύτερη γνώση του κόσμου. | 
| 
• | 
Για να πατάς στέρεα στη γη, πρέπει το ένα πόδι σου να 
είναι έξω από τη γη. | 
| 
• | 
Βαρύς ο κόσμος να τον ζήσεις, όμως για λίγη περηφάνια το άξιζε. | 
| 
• | 
Δυστυχώς και η Γη με δικά μας έξοδα 
γυρίζει | 
| 
• | 
Αλλά με τις ξόβεργες μπορεί να πιάνεις πουλιά, δεν πιάνεις 
ποτέ το κελαηδητό τους. Χρειάζεται η άλλη βέργα, της μαγείας, και ποιος μπορεί 
να την κατασκευάσει αν δεν του ’χει από μιας αρχής 
δοθεί; | 
| 
• | 
Η αλήθεια βγαίνει χυτή σαν το νιόκοπο άγαλμα, μόνον μέσ’ 
από τα καθάρια νερά της μοναξιάς· κι η μοναξιά της πένας είναι από τις πιο 
μεγάλες. | 
| 
• | 
Το «κενό» υπάρχει όσο δεν πέφτεις μέσα 
του. | 
| 
• | 
Ο Νόμος που είμαι δεν θα με 
υποτάξει | 
| 
• | 
Την μαγεία δεν την πιάνεις με την ερμηνεία της μαγείας, 
πόσο μάλλον με την περιγραφή της ερμηνείας της μαγείας. Ή κελαηδάς ή σωπαίνεις. 
Δε λες: αυτό που κάνω είναι κελαηδητό! | 
| 
• | 
Είναι διγαμία ν’ αγαπάς και να 
ονειρεύεσαι. | 
| 
• | 
Ένας «Αναχωρητής» για τους μισούς είναι, αναγκαστικά, για 
τους άλλους μισούς, ένας «Ερχόμενος». | 
| 
• | 
Ο τρομοκράτης είναι ο άξεστος των 
θαυμάτων | 
| 
• | 
Ψαρεύοντας έρχεται η θάλασσα. | 
| 
• | 
Θεέ μου τι μπλε ξοδεύεις για να μη σε 
βλέπουμε! | 
| 
• | 
Άχνα βασιλικού πάνω απ’ το σγουρό 
εφηβαίο. | 
| 
• | 
Χίλιοι δυο παραφυλάνε σε κοιτάν και δεν μιλάνε. Είσαι σήμερα μονάρχης κι ώσαμ’ αύριο δεν υπάρχεις. | 
| 
• | 
Ένα σώμα γυμνό είναι η μοναδική προέκταση της νοητής 
γραμμής που μας ενώνει με το μυστήριο | 
| 
• | 
Έχω κάτι να πω διάφανο και ακατάληπτο Σαν κελαηδητό σε ώρα πολέμου | 
| 
• | 
Το ελάχιστο θέλησα και με τιμώρησαν με το 
πολύ. | 
| 
• | 
Ο Αύγουστος ελούζονταν μες στην αστροφεγγιά. Κι από τα 
γένια του έσταζαν άστρα και γιασεμιά. | 
| 
• | 
Ό,τι αγαπώ γεννιέται αδιάκοπα Ό,τι αγαπώ βρίσκεται στην αρχή του πάντα. | 
| 
• | 
Πιάσε την αστραπή στο δρόμο σου, άνθρωπε· δώσε της 
διάρκεια· μπορείς! | 
| 
• | 
Έχεις μια γεύση τρικυμίας στα χείλη -  Μα πού γύριζες | 
| 
• | 
Πριν απ’ τα μάτια μου ήσουν φως. Πριν απ’ τον Έρωτα έρωτας Κι όταν σε πήρε το φιλί, Γυναίκα | 
| 
• | 
Τη γλώσσα μου έδωσαν Ελληνική. Το σπίτι φτωχικό στις αμμουδιές του Ομήρου. 
(από το "Άξιον 
Εστί") | 
| 
• | 
Έχοντας ερωτευτεί και κατοικήσει αιώνες μες στη θάλασσα 
έμαθα γραφή και ανάγνωση. | 
| 
• | 
Όπως σε ξέρει το φιλί κανένας δε σε 
ξέρει. | 
| 
• | 
Όπου και να θολώνει ο νους σας μνημονεύετε Διονύσιο Σολωμό και μνημονεύετε Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη. | 
| 
• | 
Ω σώμα του καλοκαιριού γυμνό καμένο Φαγωμένο από το λάδι και το αλάτι Σώμα του βράχου και ρίγος της καρδιάς | 
| 
• | 
Νυν η ταπείνωση των Θεών  Νυν η σποδός του Ανθρώπου Νυν Νυν το μηδέν και Αιέν ο κόσμος ο μικρός, ο Μέγας! 
(Οι τελευταίοι στίχοι του «Άξιον 
εστί») | 
| 
• | 
Μακριά, μέσα στ’ απώτατα βάθη του Αμνού, ο πόλεμος 
συνεχίζεται | 
| 
• | 
Κείνο που σου προσάπτουνε τα χελιδόνια είναι η άνοιξη που 
δεν έφερες | 
| 
• | 
Όλα τα κυπαρίσσια δείχνουνε μεσάνυχτα. Όλα τα δάχτυλα Σιωπή. | 
| 
• | 
Κατακλυσμούς ποτέ δε λογαριάσαμε μπήκαμε μες στα όλα και περάσαμε Κι έχουμε στο κατάρτι μας βιγλάτορα παντοτινό τον Ήλιο τον Ηλιάτορα! | 
| 
• | 
Πρόσεχε να προφέρεις καθαρά τη λέξη θάλασσα  έτσι που να γυαλίσουν μέσα της όλα τα δελφίνια Κι η ερημιά πολλή που να χωρά ο θεός | 
 
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου