Μου στάλθηκε το παρακάτω κείμενο πάνω στην Ευρωπαϊκή Ένωση και τα αγαθά της. 

Το αναρτώ:

Γιατί λέμε "ΝΑΙ" στην ΕΕ

1. Γιατί έχει μια χαρακτηριστική επιτυχία εδώ και 65 χρόνια (2 γενιές), ως νέος και με ειρηνικό τρόπο διαμορφωμένος θεσμός, που έχει εξασφαλίσει την περιπόθητη ειρήνη στη γηραιά ήπειρο. Δεν υπάρχει ιστορικό προηγούμενο εθελοντικής εσαεί παραχώρησης μέρους της εθνικής κυριαρχίας ώστε ένας αριθμός κρατών να επιλέγουν αντί να κάνουν χωριστά ορισμένα πράγματα να τα κάνουν από κοινού ώστε να τα κάνουν καλύτερα.

2. Γιατί, αν και δεν περιλαμβάνεται μεταξύ των αυστηρώς νομικών της αρμοδιοτήτων, έχει προσφέρει διαρκή ασφάλεια, οικονομική και πολιτική σταθερότητα, σε όλα τα κράτη-μέλη της, αλλά σε μεγάλο βαθμό και στην ευρύτερη περιοχή. Αυτός ήταν σημαντικός λόγος για τα 13 τελευταία κράτη-μέλη ώστε να επιδιώξουν την ένταξη, όπως και γι’ αρκετά άλλα που παραμένουν υποψήφια, από τη Βαλκανική και όχι μόνον.

3. Γιατί αν δεν υπήρχε η ΕΕ, η πρόσφατη παγκόσμια χρηματοπιστωτική κρίση θα είχε πολύ πιο επαχθείς συνέπειες, για όλα τα ευρωπαϊκά κράτη κι ακόμη περισσότερο για τα πιο ευάλωτα όπως η Ελλάδα. Είναι γνωστό, ότι δεν έχει υπάρξει ανάλογο «κούρεμα» δημοσίου χρέους όπως έγινε με την Ελλάδα το 2012-’13 και πως στην «πόρτα» του Ευρώ αναμένουν κι άλλοι.

4. Γιατί, έχει φθάσει στο σημείο χωρίς επιστροφή, όπου η ζωή όλων των ανθρώπων εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από την πορεία της οικονομίας σε όλες τις χώρες της ΕΕ και όπου σήμερα ο μοναχικός επανεγκλεισμός εντός των εθνικών συνόρων δεν θα ήταν ούτε προοδευτικός, ούτε ρεαλιστικός.

5. Γιατί προσφέρει την ελεύθερη ενιαία αγορά από την οποία επωφελούνται οι πάντες, πολλαπλώς. Προκειμένου να αντισταθμίσει τη μεγαλύτερη ανταγωνιστικότητα και το βιομηχανικό «βάθος» πολλών περιοχών της, δίνει γενναιόδωρα, εκτός από την οφειλόμενη αλληλεγγύη και την ευκαιρία μέσω της περιφερειακής πολιτικής στις υπόλοιπες περιοχές να προσαρμοσθούν και να καλύψουν το χαμένο έδαφος. Έτσι η Ελλάδα π.χ. έλαβε πάνω από €200δις από το 1982 μέχρι σήμερα. Όμως, ενώ οι Κ.Καραμανλής και Κ.Σημίτης πραγματοποίησαν την τυπική ένταξη, στην ΕΟΚ και στο Ευρώ, μόλις 30 χρόνια μετά η Ελλάδα εισήλθε στη φάση της ουσιαστικής ένταξης.

6. Γιατί, αποτελεί τον πλέον προωθημένο παράγοντα σε μια στοιχειώδη πολιτική επίβλεψη της παγκοσμιοποίησης, ως ο μόνος οργανισμός που λαμβάνει αποφάσεις με δημοκρατία και πλειοψηφίες, αντί της ομοφωνίας που είναι ο απαράβατος κανόνας στους διακυβερνητικούς, όπως ο ΟΗΕ και ο Παγκόσμιος Οργανισμός Εμπορίου. Η ΕΕ αποτελεί πρότυπο για όλες σχεδόν τις περιοχές του πλανήτη και είναι το μέρος που οι περισσότεροι άνθρωποι στον κόσμο θα ήθελαν να ζουν.

7. Γιατί, ηγείται της παγκόσμιας προσπάθειας για την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής, της προστασίας του περιβάλλοντος και της βιοποικιλότητας.Αν οι υπόλοιπες ήπειροι διέθεταν, αυτήν την έστω ημιτελή, θεσμική ενότητα της Ευρώπης (δημοκρατία, κράτος δικαίου, λογοδοσία, αποτελεσματικότητα),αναμφισβήτητα η πρόοδος στους τομείς αυτούς θα ήταν πολύ μεγαλύτερη.

8. Γιατί είναι ο μεγαλύτερος δότης αναπτυξιακής και ανθρωπιστικής βοήθειας από τον αναπτυγμένο κόσμο προς τις αναπτυσσόμενες χώρες, εκπληρώνοντας μια οικουμενική αποστολή κι ένα ανθρωπιστικό καθήκον, αλλά και αποτρέποντας μεγαλύτερα κύματα μεταναστών προς την Ευρώπη και προωθώντας ειρηνικά τα ευρωπαϊκά συμφέροντα στον κόσμο.

9. Γιατί σε χώρες όπως η Ελλάδα, όπου οι πολιτικοί είναι ιδιαίτερα ενδοτικοί στις πελατειακές ολισθήσεις, αφού ο ανταγωνισμός μεταξύ τους δεν επιτρέπει την πολυτέλεια της θέασης του κοινού συμφέροντος, όπως ακριβώς αντιμετωπίζουν την πολιτική οι πολλοί ψηφοφόροι, η ΕΕ είναι πλέον σε θέση να επιβάλλει ισοσκελισμένους κρατικούς προϋπολογισμούς, όρια δανεισμού και χρέους και μια υγιή τραπεζική λειτουργία,καθώς και ορισμένες αναγκαίες μεταρρυθμίσεις που οι πολιτικοί των κρατών αρνούνται δίκην προσωπικής επιβίωσης επικαλούμενοι ψευδεπίγραφους ή ξεπερασμένους εθνικούς μύθους.

10. Γιατί η Ευρώπη δεν καταργεί τα έθνη, παρά μόνον τις αρνητικές, εγωϊστικές και αιμοβόρες πλευρές τους, τη φιλοσοφική αφετηρία του να νοιάζεται ο καθένας μόνον για τον εαυτό του. Αντιθέτως η ΕΕ αναδεικνύει τον πολιτισμό, προστατεύει τις παραδόσεις, υποστηρίζει ενεργά την πολυγλωσσία, εγγυάται τα δικαιώματα και την ανοχή σε όλους αδιακρίτως φυλής, χρώματος, θρησκείας, προσωπικών επιλογών, κ.λπ, εδράζεται στην «ενότητα δια της διαφορετικότητας».Αποθαρρύνει τους κλειστούς χώρους, τους δήθεν αυτάρκεις μικρόκοσμους, το αίσθημα μοναδικής ανωτερὀτητας, όσους αρνούνται τον διάλογο και τη σύνθεση, που τους επιτρέπουν να είναι απηνείς εξουσιαστές, ως κάτοχοι της απόλυτης αλήθειας και ως αποκλειστικοί ερμηνευτές της πραγματικότητος.

* * *
Η κρίση οδηγεί, σε εμβάθυνση της οικονομικής και πολιτικής ενοποίησης. Κατ’ ανάγκην, ούτε ως προϊόν οράματος, ούτε ως ιδεολογική επιλογή. Αυτό σημαίνει περισσότερη ελευθερία, ισοτιμία, αλληλεγγύη, ευθύνη. Ο εθνικός αυτισμός, π.χ. «η Ελλάδα πάνω απ’ όλα, ή η Γερμανία πάνω απ’ όλα», υπό τις σημερινές συνθήκες συνιστά πρόταση γενναίας εθνικής αυτοκτονίας στο παγκόσμιο ανελέητο χωνευτήρι. Άρα χρειάζεται ενίσχυση της δημοκρατίας, του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου,δηλαδή των λαών της Ευρώπης και της κοινωνίας πολιτών, δηλαδή συνέχιση της πορείας δημιουργίας της ΕΕ, τώρα πλέον «από τα κάτω», όχι μέσω των εθνικών Κοινοβουλίων,των κυβερνητικο-πολιτικών ελίτ και των τεχνοκρατών. Ένα ισχυρό πολιτικά κοινοβούλιο θα σημαίνει και μια ισχυρή επιχειρησιακά εκτελεστική εξουσία (Ευρ. Επιτροπή),υποκείμενα αμφότερα στις προδιαγραφές λογοδοσίας και ελέγχου μιας κανονικής δημοκρατίας, μιας δημοκρατίας χωρίς εθνικά βέτο και χωρίς απειλές ως στρατήγημα εξουσίας.

ΝΙΚΟΣ ΓΙΑΝΝΗΣ